Ik wilde vandaag zo vroeg mogelijk bij het bedrijf zijn waar de telefoon en de ereader klaar ligt dus na het ontbijt ging ik hier direct naartoe. Ik had Claudia en Wesley gisteren laten weten waar ik mee bezig was en ze waren totaal verbijsterd. Zo vonden het ongelofelijk dat ik me zo aan het inzetten was voor hun spullen maar ik vond het logisch. Ik bestelde via de ‘Grab’ app een taxi en zo stond ik al erg vroeg bij dit bedrijf binnen. Ik liep naar de vrouw achter de receptie maar ze sprak geen woord Engels en was verdomd chagrijnig. Deze 40 plusser belde een collega en ook deze onvriendelijke vrouw gaf aan dat haar Engels heel slecht is. Ik legde uit dat hier een ereader en telefoon klaar hoort te liggen voor mij maar ze wist van niets. Ik legde uit dat ik hier gisteren ook was en dat de spullen zijn gevonden en hier klaar liggen. Ik werd afgesnauwd dat hier niets ligt en dat ik weg moest gaan maar dat ging natuurlijk niet gebeuren. Ik zei dat ze contact moest opnemen met de mensen die er gisteren waren maar de hoorn werd op de haak gelegd. Juist hierdoor kreeg ik zwaar het vermoeden dat ze echt wel weten waar de spullen zijn en ik wist gewoon dat ze diefstal probeerde te plegen en mij erg vervelend vonden dat ik niet opgaf. De vrouw achter de balie schreeuwde tegen mij en wees naar de deur maar ik nam een stoel, zette die recht voor haar neus en ging erbij zitten. Ze stond op en sloeg mij.✋🏻 Ik werd niet boos. Ik stond op, ging één cm voor haar staan en zij ‘sit’! Dit snapte ze wel, ging braaf zitten en bleef stil.
Ik bleef als een mug in deze winkel rondzoemen en ik zei eens per minuut ‘Samsung and iPad(ereader kennen ze niet) and I go’. Dit bleef zeker een uur doorgaan tot er opeens een tasje boven kwam met de ereader erin. Ik was zelf verbaasd met wat ik zag want ik begon mijn eigen overtuiging dat ik werd opgelicht langzaam te wantrouwen maar het was wel zo en ze had dit tasje gewoon de hele tijd in haar bureau liggen. De telefoon was er niet bij en een vrouw aan de telefoon legde mij uit dat die niet gevonden was. Ik zei dat ik weet dat die gevonden is. Ze gaf aan dat de telefoon echt niet boven water komt en dat het is wat het nu is. Dit geloofde ik. Hij is gevonden maar ik ga hem niet krijgen.😔 Teleurgesteld maar niet eens verbaasd liep ik weg uit deze vestiging. Het goede nieuws is natuurlijk het terecht zijn van de ereader en Claudia en Wesley waren erg blij dit te horen.
Ik ging terug naar het hostel waar ik een late lunch at. Vandaag heb ik verder niet super veel gedaan. Ik heb aan mijn verslagen gewerkt, de reis naar Maleisië verkent en belangrijke must see’s genoteerd. Op deze manier had ik een heerlijke avond. Vóór het slapen heb ik mijn daypack ingepakt zodat ik voor morgen helemaal klaar ben. Welterusten.😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen