Ik had super geslapen in mijn kleine eenspersoonsbedje en een heerlijk ontbijt maakte mij wakker. Ik zat echt in een top hostel, alles is hier goed geregeld. Over een paar dagen zie ik pa, ma en Dim en hier heb ik veel zin in. Heerlijke relax dagen heb ik tot die tijd nog voor mij liggen zodat ik weer helemaal opgeladen Maleisië in kan gaan. Vandaag wil ik Hanoi wat verkennen waarna ik in de middag mijn scooter zal verkopen.
Terwijl ik aan een bak koffie zat plaatste ik de locaties in mijn googlemaps. Ik had gelezen dat je Ho Chi Minh kan zien liggen in een glazen kist. Ze hebben deze man opgebaard in een mausoleum en in de ochtend kan je hier heen om zijn lijk te bekijken. Hier in de buurt is ook het Ho Chi Minh museum dus deze plek ging ik als eerste bezoeken. Ik stapte op de scooter en reed weg. Het is heerlijk om door Hanoi te scheuren! Alles kriskrast door elkaar en brutaliteit wint altijd. Half vliegend kwam ik aan bij het mausoleum al vond ik het erg jammer erachter te komen dat deze gesloten is tot eind augustus. Helaas geen dode Ho Chi Minh vandaag dus ik liep door naar het museum. Het was erg leerzaam want het ging vooral over de conjunctuur van de afgelopen twee eeuwen en wat voor rol Ho Chi Minh daarin heeft gespeeld.🤓
Na dit museum stapte ik op mijn scooter om richting het adres te gaan waar de telefoon en ereader van wesley zou moeten liggen maar waar zij niet werden geholpen. Hier eenmaal aangekomen legde ik het verhaal uit aan het meisje achter de receptie maar ze gaf aan dat er niets gevonden was. Ik legde haar nogmaals uit dat ik weet dat de spullen gevonden zijn, dat dat gezegd was door haar collega bij de andere vestiging en dat ik er letterlijk bij stond toen de chauffeur via de telefoon doorgaf dat hij de spullen vast had. Wederom zij het meisje dat de chauffeur vast wat anders had bedoeld want het is maar een oude man die foutjes maakt. ‘ you say you speak English’ sprak ik tegen het meisje. ‘So you know what fucking someone over means. Dont you fuck with me!’ Er werd opeens heel vlot gebeld tot het meisje zei dat de spulletjes inderdaad zijn gevonden, dat het allemaal een grote vergissing was en dat ik ze morgen ochtend kon komen ophalen.💪🏻
Ik ging met een goed gevoel de deur uit en morgen zou ik terugkomen. Ik had zin in een lunch en na een volle maand enkel Vietnamees eten (erg lekker eten) had ik nu toch eigenlijk wel zin in een goede burger van de Burgerking. Na deze lunch reed ik scooterzaken af in de hoop dat ik Yamai voor een goede prijs kon verkopen. Met veel zelfvertrouwen reed ik naar de eerste handelaar maar nadat hij goed naar mijn scooter had gekeken zei hij dat hij geen scooters meer nodig had. De tweede handelaar lachte mij bijna uit toen hij naar Yamai keek en de derde wilde er wel 50 dollar voor geven maar geen cent meer. Het was een tegenvaller want ik had gehoopt dat Yamai wel wat meer waard zou zijn. Ik liep een klein toeristen zaakje binnen voor wat water en vroeg de man of hij mensen kende die de scooter wel zou willen kopen. De vriendelijke man wilde mij graag helpen en liet iemand komen die al gauw lachend weg reed. De twee geïnteresseerde wilde er ook niet veel voor geven maar uiteindelijk kwamen we tot een akkoord van 80 dollar en zo nam ik afstand van Yamai.💔
Ik gaf de man van het toeristenwinkeltje omgerekend vier euro omdat hij mij had geholpen. Hij was verbaasd maar uiteraard erg blij. Ik liep weg richting het centrum maar na een kwartier lopen bedacht ik me dat ik nog wat kleine cadeautjes voor wat vrienden in de scooter had zitten. Ik liep gauw terug maar de man van het toeristenwinkeltje rende al naar mij toe met deze spulletjes. Ik vroeg of hij voor mij een taxi wilde bellen maar hij zei dat hij mij wel zou brengen en dat hij er niets voor wilde hebben.
In de avond ben ik ergens wat gaan eten en keek ik voetbal waarna ik weer lekker op tijd ging slapen. Welterusten!😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen