De dag begon vroeg want ik moest om 07:00 klaar staan voor de ophaalservice richting het ziplijnen en ik wilde uiteraard rustig wakker worden met een bak koffie en nog wat aan mijn verslagen werken. De wekker ging dus om 06:00 en ik probeerde voor de rest van mijn kamergenoten zo zacht mogelijk te doen. Eenmaal beneden en na een bak koffie kwamen Bram en Nikita ook eruit en konden we met het minibusje, dat voorreed, door naar het ziplijnen.
Dit was echt heel gaaf want het was midden in de ongerepte jungle en we zoefde over de rijstvelden. We waren met een groep Koreanen die verder nogal saai waren, maar dat kon de pret niet drukken. Bram en ik waren echt alleen maar aan het lachen en terwijl we het ziplinen deden werd de humor slechter en slechter. Soms was het ziplinen ook echt een beetje spannend want we moesten aan draden ziplinen die op 70 meter hoogte hingen. We zagen onder ons wilde koeien lopen of geiten en konden de rijstvelden zien groeien.😮 Ook de vrije val van 40 meter was erg gaaf!
Na het ziplinen was er door het bedrijf eten geregeld dat erg lekker was. Na het eten gingen we terug naar ons hostel maar toen in Chiang Mai aankwamen, zagen we dat het helemaal vol stond van de feestende mensen vanwege Songkran. Officieel begint Songkran (Thais nieuwjaar dat drie dagen duurt) morgen pas maar de bevolking warmt vandaag alvast op.👌🏻 Wat een feest! Overal staan grote tonnen met ijswater (grote ijsklonten erin) waar mensen hun emmers of waterpistolen kunnen vullen om daarna over anderen weer te legen. Iedereen was aan het lachen en elkaar aan het nat maken. Geen voetganger, fietser of scooter kon ongeschonden over straat. Mensen hadden super hard muziek aan, en eettentjes waren buiten opgesteld waar je heerlijke "bites" kon halen. Wat een feest! Dit heb ik nog nooit gezien! Bram en ik zouden een groot waterpistool kopen en Songkran leren kennen terwijl we naar het ziekenhuis liepen voor mijn laatste Rabius inenting. We lachten ons suf en werden door iedereen nat gemaakt. Iedereen had goede zin.🎊🎊
Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis waren we beiden wel helemaal doorweekt maar dat maakte niets uit gaven de artsen aan. “Het hoort erbij tijdens Songkran”. Met natte kleding en waterpistolen op de rug liepen we naar binnen om de Rabiusprik te fixen. We kwamen er snel achter dat we in een privéziekenhuis waren binnengelopen maar we wilden niet verder zoeken aangezien je niet door de stad heen komt tijdens Songkran en ik ook gewoon die laatste inenting gefixt wilde hebben. In dit hospitaal keken we onze ogen uit naar de zusters die er werkte. Alsof er eerst een casting plaats vindt wanneer ze mensen aannemen. Prachtige meiden in slanke pakjes en korte jurkjes met blote benen...😍
Uiteindelijk kreeg ik mijn prik en kon ik afrekenen. Het koste mij 1560bath terwijl dezelfde prik een aantal dagen geleden 380 bath koste. Wat een verschil tussen een openbaar- en privé ziekenhuis. Ik heb de rekening maar opgevraagd om te declareren bij mijn verzekering 😉.
Opnieuw kwamen we terecht in het Songkran feest en was het weer een grote gezellige waterbende. We klommen achterop een pick-up truck waar een ton ijswater bij op stond en hiervandaan konden we iedereen goed nat schieten. Toen we langs een MacDonalds reden stapte we af voor avondeten en na nog heel wat gefeest ben ik relatief op tijd naar mijn hostel gegaan. Hier heb ik met Bram en twee Canadese dames nog wat uurtjes gezellig gezeten waarna we uiteindelijk zijn gaan slapen. Morgen is het echt Songkran feest dus laten we onze krachten maar sparen. Welterusten! ❤️

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen