vandaag ben ik de wekker weer te vroeg af. Het blijft een wankel evenwicht tussen een extra nachtje boeken of toch maar verder lopen. Heel (veel te heet) kan dan een excuus zijn. campercontact weet een camper plaats met heel goede recensies, naast een camping waar je letterlijk achter een hek zit (wie kijkt nou naar wie?) Op mijn lijf is geen plekje meer vrij om nog een jeukebultje te prikken en mijn dierenliefde is danig op de proef gesteld vannacht. Van Bobbie mag ik gerust om 3:00 uur ‘s nachts met een theedoek zwaaien, als ik maar zachtjes doe. Op pad dus maar weer. Alles in de juiste volgorde afgewerkt, ramen, deurtjes, koelkast, wiel steunen, elektriciteit eraf, plee leeg en vuil water geloosd en als laatste trapje in, anders gaat het alarm af alsof er een cirkelzaag op het dak staat.
we rijden in een half uurtje naar Liverdun, de plek waar de GR5 afbuigt naar het oosten.
het is een heel mooie plek, met uitzicht op mijn tweede huis aan de moezel. Naast mij staat een Limburgs echtpaar, Nel en Rien, heel gastvrij en vriendelijk. Zij beloven mij een glaasje roze, wit of rood wanneer ik terugkom. Als ik me heb geïnstalleerd beklim ik de stuk of 30 trappen naar het middeleeuwse stadsdeel met zelfs een poort nog uit de 12e eeuw. De GR5 pik ik daar op en hoop ergens met de trein of bus vanmiddag weer bij de camper terug te komen. Het gidsje vertrouw ik niet meer, ook al staat er een bus icoontje Na 1 1/2 uur lopen klopt er iets niet met mij gps. hij volgt me niet meer. Mobiel uitgezet en weer aan, en ja hoor, helemaal verkeerd gelopen . ik volg nu een plaatselijk pad naar beneden door een ruige rivierbedding. Uiteindelijk kom ik bij de moezel uit en gelukkig maar, want nu is het een kwestie van de rivier volgen tot aan de camper plaats. Er dreigen donderwolken de boel te verpesten en ik maak grote stappen .We zijn op tijd terug gelukkig en het onweer verdwijnt. Zit ik net lekker aan de thee, staan er twee klerenkasten in politieuniform voor mijn neus. Ik mag hier niet overnachten ik moet verkassen naar het zandpad om de hoek. Zielig kijken helpt niet, iedereen moet weg. Met alle ramen nog los rijden we naar het nieuwe plekje. Ik houd voor de Limburgers ruimte vrij. De grote camper voor mij, nederlanders, staat breed uit over twee plekken . ik vraag of hij wat verder door kan rijden. “ ja, ik kan hier nog wel een rondje rijden, ha ha “ maar, hij doet wat ik vraag en zegt “ha ha, zo, dat is dan € 25 . “ Ik zeg dat hij dat dan maar op zijn buik moet schrijven, plek genoeg! (hij lust wel een biertje). we zijn geen vrienden geworden.

gezellige avond gehad met Nel en Rien, die dierenarts was in Roermond en ook jarenlang muzikant. Gerard van Maasakkers was mijn muziekmaatje en later ook die van hem. It’s a small world! Best fijne dag. Morgen verder…

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice