Het is negen uur als we wegrijden van die ‘betaal aan de paal’ plek voor gierige camperaars. Geldt niet voor mij want de camping ernaast liet me er niet in (wel vermeld in mijn gidsje). ‘ Non, pas ici!’ een hele domper na een maand lieve, beschaafde Engelsen, die overal please en thank you rondstrooien. We rijden naar het spoor en in de Rue du Docteur Schweitzer (huis aldaar) parkeren we de camper. het straatje ligt pal tegenover een tunneltje, model goedkope moordserie. we lopen onder het spoor door en er komt een trein overheen, wat een gedonder hieronder. 300 m verderop start onze tweede etappe. we lopen langs een smal stijgend bospaadje, en ja hoor, tegenligger! Het is Catweazle! Hangsnor als ijspegels aan zijn kin wel 10 cm. Bobbie is niet gealarmeerd, ze loopt hem voorbij. hij stopt en vraagt ‘su kellage?’Huh..? ‘Moi 68.’
Oh… elle a quatre ans! ‘Nom? Moi Pierre’. ah… Bobbie en nu doorlopen, dit is genoeg Franse les voor een bospaadje. Salut!
om 11:00 uur houden we een korte pauze op een zich aanbiedend stenen bankje, beiden drinken we water, ik een krentenbol, en Bob iets kluiverigs. we moeten links omhoog en gaan bijna 200 m stijgen. Het wordt al warm en we doen het kalm aan, voetje voor voetje (kan niet anders hoor). uurtje later zijn we boven met weer een fantastisch uitzicht over ik zou niet weten wat, maar het is in ieder geval Noord Frankrijk op haar mooist. We rusten uit van de klim en lopen dan verder naar Gorze, lekker alsmaar omlaag. Bobbie klinkt naast mij als een paard op te grote ijzers, maar ze loopt alsof ze het journaal verslaat op hoge hakken, heel comfortabel. Na onze lange middagpauze aan het de rand van het bos is eindpunt Gorze niet ver meer. Daar de bushalte opzoeken en lekker op tijd weer terug.
Dacht ik…

In Gorze is het doodstil, een kerk, een museum, een tourist information, dicht, dicht, dicht. we ploffen neer bij de deur van het museum in de schaduw. er komt een gendarMARIE aanlopen. we vragen naar de bus. Geen bus in Gorze. Maar het gidsje dan? Marie belt drie taxi’s en krijgt 3 × 0 op rekest. Er zit niks anders op , we moeten 6 km via de hoofdweg D 12 lopen naar Novéant-sur-Moselle waarin een station is. Ons even brengen komt niet in haar Franse hersens op.
We krijgen wel twee flesjes ijskoud water. het is 32° en de D12 heeft een bomenverbod in verband met eventuele schaduw plekken. Heet, Ennio Morricone heet! Halverwege zie ik een reling, en een reling betekent water. ik trap alle prik planten plat en Bobbie ligt wel 10 minuten doodstil af te koelen. Pas als ze opstaat lopen we door. Het station is er gelukkig nog. kaartje met de grote knop van gisteren, trein mooi op tijd en dan met airco om je hele lijf, alsof je in de hemel belandt kom je toch weer gewoon terug in ‘Poepert van de Moezel’. Nog stukje naar het tunneltje, camper staat er nog , camping opgezocht, was slechte keus, maar ja, meer dan eten, douchen en slapen zit er niet in. 18,5 km en veul hoogtemeters. Pech in Gorze, morgen rustdag en boodschappen doen. Nu… slapen. Met oortjes in! De trein ligt zowat in de camping.

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice