Vanmorgen vroeg in gedachten Arnold uitgezwaaid, hij zat nog in zijn caravan. We rijden even langs de boulangerie voor lekker verse broodjes. Dan door naar Bleesbruck waar we door een slaperige eigenaar worden ingeschreven. Het ging op zijn heel langzaamst, want het moest allemaal goed worden ingevuld. 'Zo, klaar, ga maar staan waar je wilt.' Dat vind ik normaliter wel leuk, een plekje zoeken, maar vandaag ben ik toch weg, dus hup, gedropt op de eerste plek vooraan, ietsje te dicht bij het lawaai van de weg. Zien we vanavond wel. We lopen het dorpje uit in een stief kwartiertje. Dat kan sneller, maar Bobbie maakt van het eerste stukje van de etappe haar hondenuitlaatmomentje, haar snuffel, snuffel, paal, boom, struik en wie-heeft-hier-gepiestmoment. Gelukkig is ze een teefje en hoeft ze zelf maar één keer een hele lange plas. Het ligt bezaaid met pruimen op de stoep, maar plukken, ho maar, allemaal nét te hoog. Het dorp uit, het bos in en dan mag ze los. Staart omhoog en rennen maar, een groot gelukkig hondenbeest is het dan. Het is nog wel een beetje fris, maar de zon is al op en ik zie geen wolkje. Rond half elf lopen we boven op de heuvel een oude steengroeve over, half ingestorte huisjes, poortjes, rails en totaal verroeste karretjes. Het gidsje van de GR5 geeft meer duidelijkheid, want ik vroeg me al af wat het was. Af en toe staat Bobbie stil, dat is wel een beetje eng, want waarom doet ze dat? Meestal is het een gevaarlijke uitziende stronk, maar soms hoort ze ook een dier in de bossen. Om half twaalf doe ik haar schoenen weer aan, veel te veel heet asfalt het komende uur. Voor mij wel lekker, want dan zie ik meer van mijn omgeving en minder van mijn schoenen en de rotspartijen. Om twaalf uur lopen we langs een riviertje, maar overal staan hekken met prikkeldraad en we kunnen er niet in. Leg dat maar eens uit aan een doodle die water ruikt en kabbelen hoort en het best heel warm heeft. Ze staat stokstijf stil, als een ezel met kuren, geen stap meer. Met de nodige overredingskracht (en de riem om haar hoofd) gaat ze uiteindelijk mee, maar ze blijft omkijken. We lunchen in de schaduw, aan de rand van een steil pad, en gaan daarna even plat in het gras liggen uitrusten. Dan weer omhoog over dat hete asfalt en later een grassig pad tot 560 meter hoog. We pikken steeds meer schaduwrijke bankjes mee, hoe later het wordt. Dan komt het ultieme moment voor Bobbie, een stroompje, koel, helder water! Ze stapt erin en zakt langzaam door haar poten, zelfs haar snuit steekt ze onder water. Zucht... eindelijk. Bijna bij Beaufort komen we bij een houten vlonderpad richting het kasteel. Leuk om even mee te pikken, denk ik dan. Er zitten twee oudere mensen op het bankje en samen genieten ze van het weer en het kasteel. en elkaar. Ze vragen mij het hemd van het lijf en het is leuk om even met hen te praten, na zo'n stille wandeldag.
De rotsformaties zijn hier reusachtig en we lopen er tussendoor, je voelt je heel klein als je daar loopt. In Beaufort is niks te beleven op maandag (en ook niet op de andere dagen). Ik drink een 0.0 biertje en we pakken de bus terug. Gaat goed, we zijn in 25 minuutjes weer op de camping. Daar sta ik dan op die rotplek van vanmorgen. Hier blijft C niet staan. Een straatje verder is een plekje tussen twee caravans in, dat lijkt me veel gezelliger en rustiger en ik rijd er naar toe. Hup, ertussen en even een praatje gemaakt met rechts want die hebben hun kat mee. Hij (Leo) is nét begonnen met pannenkoeken bakken en terwijl ik hun kat aanhaal vraagt zij (Joke) of ik er ook een paar wil, want ze hebben altijd wel wat over. Ow, en ik héb me toch ineens zin in pannenkoeken. Nou... heel graag hoor, dankjewel! (Joehoe, lekker, ik krijg er drie en ook de stroopfles erbij). Het behoeft geen betoog dat deze reisvrouw telkens maar weer met haar neusje in de (bak)boter valt.
Morgen richting Echternach, maar grote kans dat we na 12 km stoppen, want elke dag 20 km hiken gaat wel een beetje in onze benen zitten. Het hoeft ook niet allemaal nu, en Echternach blijft daar nog wel een poosje op ons wachten.

Liefs,
C en Bobbie

wow, goede wifi hier! Lukte gisteren niet…

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice