Acht uur aan het ontbijt bij mijn gastheer en vrouw. Wat een lieverds. Voor ik vertrek krijg ik nog omlooptipje mee. Ik schrijf iets liefs in het dikke schrift in de badkamer. Eerste verslagje ergens in 2004! Allemaal laaiend enthousiast. Half tien vertrek ik, ga links in plaats van rechtse naar GR5 want pad is onbegaanbaar voor kar, aldus Guy. Bobbie loopt netjes naast me maar ze schrikt van elke tuinkabouter en brandkraan. Een zijwaartse sprong maakt op de stoep lopen gevaarlijk, dus ik anticipeer. Saint Remy is een prachtige plaats, kasten van huizen en parkachtige tuinen waar ik mijn tentje al zie staan. Heel oude beuken, kastanjes, eiken en daartussendoor een armetierige Belgische telefoondraad, dat dan weer wel. Half elf, uurtje gelopen, ik loop door een tunnel onder een autobaan. Direct daarna links is een bospaddriesprong en ik kies de verkeerde! Gaat steil omhoog, zo steil dat de kar me terugtrekt naar beneden, ik glij mee. Bobbie rent heen en weer, vrouwtje wat doe je nou, sta op! Tweede pad ook weer verkeerd, gaat niet lekker vandaag. Maar er is nog een pad, en daar sla ik op aan! Het is 30 graden en opnieuw dient zich een obstakel aan. Bospad omhoog voorzien van worteltrappen, rotsen en kuilen. Ik doe tien meter en sta stil. Hallo engel! Hij komt uit het niets en tilt de kar met mij het ergste stuk. Zo nu lukt het verder wel, bonjour et bon route.
Ik sleur door, het pad wordt een voet breed, uitgehold en gelardeerd met bossen brandnetels. Mijn kar dondert van links naar rechts en af en toe donder ik mee. Bobbie snapt niet dat ik steeds in die prikkels ga zitten. Ondertussen merk ik dat ik mijn wandeljas ben verloren. Shit, shit, shit…
Ik haal de wielen van de kar, de hondebrokken eraf en probeer of het zo lukt. Nee, nee, met geen mogelijkheid krijg ik nog beweging in het gevaarte. Engel 2 in de vorm van een bodybuilder duikt op. We dragen de kar samen nog 100 meter naar de verharde weg. Voer en wielen achterlatend.
Dank je wel, meneer Engel. Hij heeft het graag gedaan en… hij heeft en passant ook mijn jas opgeraapt. Zoooo blij mee. Wielen en voer opgehaald en daar was een bankje.
Ik zit in mijn boekje te kijken waar ik ben, komt engel drie alweer aan. Hij is met het hoofd van Tom Hanks, griezelig echt. Tom legt uit hoe ik moet lopen om in Tignee te komen en dat lukt uiteindelijk. Onderweg nog tweemaal gevraagd of alles sa va was want we lagen langs de kant van de weg in de schaduw uit te rusten. Ja hoor, gewoon moe. Restaurantje in boekje is er, hostel niet!! Zoek me rot. Vraag aan tuinhekje aan madame waar het is. Twee jaar geleden verkocht! Ow… en nu? Ik stel voor in haar tuin te kamperen en dat mag van Catherine de engel 4 docent Engels in Frankrijk. Ik krijg een biotoilet naast de tent en een kop thee.
De hele familie komt met mij klessebessen en dit verhaal is veel te lang geworden.
Ik ga slapen. Truste allemaal.

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice