Het is zover!
Een jaar na Florence - Rome lijkt adrenaline het hoofdbestanddeel in mijn hersenpan, wanneer ik in mijn luie stoel met het routegidsje op schoot afdwaal naar het zuiden van Europa. Maastricht, eindpunt van het Pieterpad, sluit naadloos aan op de GR5, het mooiste, langste en uitdagendste langeafstandswandelpad dwars door België, Luxemburg en Frankrijk met als eindbestemming Nice aan de Middellandse Zee. Zo'n 1800 kilometer. Een mooie traditie is om water mee te nemen uit de Noordzee, maar daarvandaan start ik niet, dus wordt het water uit het Schipborgse Siepelven dat meegaat naar de Middellandse Zee. We moeten het ietsje avontuurlijker aanpakken want een hondje is niet overal zomaar welkom: een tweepersoons tentje waarin we overal kunnen slapen, een stevige wandelkar, een soort riksja voor hikers en een opgeladen telefoon, moet de basis zijn. We denken niet in trappetjes, hoogtemeters (Ardennen, Vogezen en Alpen) waterhindernissen en onmogelijkheden, maar in brede lanen, mooie klimmetjes, prachtige vergezichten en interessante ontmoetingen. We gaan gewoon lopen en volgen het rood-wit door Europa en zijn we moe dan zoeken we een plekje om uit te rusten, te eten en te overnachten. We reserveren niet, we bekijken het per dag. Waar we dit jaar eindigen blijft een verrassing voor ons allemaal, maar in Nice gaan we natuurlijk niet halen. Hoeft ook niet, want het doel is niet ergens aankomen, we willen vooral onderweg zijn.
Elke avond schrijf ik een verslagje van onze belevenissen en laat ik ook Bobbie vertellen wat ze ervan vindt.
Hiermee nodig ik jullie weer uit om mijn blog te lezen en mijn foto's te bekijken. De tweede week van september vertrekken we en begin oktober zijn we terug.
Echt heel gezellig als jullie meelopen!

Liefs C (José) en Bobbie