25 mei dag 10 Met het pontje naar Monte Isola.
Vandaag is een ding zeker, de camper lekt nergens. Het hoosde hier al vanaf vijf uur gisterenavond tot ver na middernacht. Het waaide zo hard dat we een beetje bewogen. Bobbie moest haar plas ophouden. Vannacht om 2:30 uur heb ik haar uitgelaten en toen konden we eindelijk gaan slapen. Vanmorgen 10:30 uur reken ik drie nachten camping af, iets meer dan de helft van mij wil hier wel blijven, Bobbie wil absoluut niet weg bij haar meer. Ondanks dat het zo geregend heeft ligt er nergens modder, het is een gras camping. Nog een klein onderdeeltje dat ik heb weggestopt, start de camper? Ik ga achter het stuur zitten en haal diep adem, garage bellen of gaan we? We gaan! In Silvano zoeken we een P. Er staat een groot bruin bord, Sosta di camper met een pijl naar boven. Plek zat, en we kiezen voor mezzogiorno, een halve dag. Een mooie plek, elektra, voortuin met gras en in de verte zie ik het Iseomeer. We lopen weer naar beneden waar de ferry vertrekt om de 20 minuten. Ik koop vier kaartjes voor ons andata e retorno, De signora achter het luikje wijst op Bobbie en maakt zich nogal druk. Huh… ik heb net een kaartje voor haar gekocht? Ze laat een doosje zien, la miseruola è obligatoria.Nee, een muilkorf! Ik reken af en zet hem op haar snuit. Niet leuk, weg dat ding, ben je gek? Eerst die roltrap, nou dit weer. Aan de overkant zoek ik een restaurantje voor een warme hap. Lekker, miste di lago, soort visnuggets en visjes van een pinkgroot (alborelli) met de kop er nog aan, ah, nee… met frietjes en drie slablaadjes. Naast mij zo’n Bartoli reclame tafel met 30 eters wat mij triggerde om hier te gaan zitten. Een musje trekt gewoon een stukje vis van mijn bord. Hé, hallo, moet jij ook een museruola? Vanavond simpel, brood en yoghurt. Ik wil eigenlijk om het eiland lopen, maar dan ben ik blijkbaar een dag onderweg, dus volgen we een rood wit LAW bordje omhoog naar het sanctuary op de top. Bij roodwit routes moet je meestal je rolstoel thuislaten. Klopt alweer, supersteil rotspad. Op de top staan tafels buiten op een terrasje, maar de boel is dicht (het is middag pauze). Bobbie krijgt water uit een asbakje. Haar wandelbakje zit in de rugtas en die ligt thuis. Katten worden hier vereerd en beschermd bij wet, heel bijzonder. Het dorpje boven is schattig, eeuwenoude straatjes en balkonnetjes. Naar beneden is helaas een stuk langs de weg, waar stinkscootertjes ons handig ontwijken. Beneden stappen we weer op de boot terug, de muilkorf hangt onder haar kin, niemand let erop. Terug bij de camper besluit ik te blijven tot morgenvroeg, staan hier goed en ik wil vroeg slapen en even inhalen.

Tot morgen,
C en Bobje

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice