Rommelig met de data! Forgive me, mi dispiace!

Zes uur op, half acht op pad. De camping is in diepe rust, dus doe ik zachtjes met mijn dikke diesel, hoewel het duveltje in mij het liefst even toetert (feestje gehad tot de late uurtjes deze slaapkoppen). Het is 24 km naar de volgende camping en zoals altijd bekoort mij het ochtendgloren zeer. Mijn stotterende vriend Tom wijst me de weg naar een camperplaats aan de haven in Pont-au-Mousson (zoek maar weer op). Mazzel! Het heetste plekje is nog vrij, verder bomvol met allerlei nationaliteiten. Ik sta tussen een Fransoos, een Duitser en kijk uit op een dubbele portie Britten. De interferentie is compleet, want mijn Italiaans wil ook meedoen. Voor 12 euro per nacht heb ik een plek, stroom, water, douche, een boulangerie en een leuke stad om te bekijken mét een station. Ik betaal tot dinsdag drie nachten. Vanuit hier kan ik etappes lopen probeer ik mijzelf goed te praten. Ik loop naar het bakkertje en op de terugweg snuffelt Bobbie en sta ik stil. Tussen mijn voeten ligt mijn sleutelbos! Huh..?
Om half tien lopen we naar het station. Kaartje aan het loket bij een madame die niet ziet dat ik boven de 65 ben. Kost me 1,60 meer maar het is het compliment wel waard. We vertrekken pas om 11.07 dus dat wordt wachten. De trein naar Pagny-sur-Moselle is vol en ik vraag een twintiger met een bruine snoet (van kleur?) of ik erdoor mag. Hij heeft oortjes in en zit op zijn mobieltje, maar stapt opzij. In Pagny zit ik te suffen, de trein staat al stil! Tikt diezelfde knul me op mijn schouder: 'Madame, vouz-etes la!' Oh, merci, très jolie! Ik duik op de groene knop en struikel over de jeugd die voor de deur zit. Sleur Bob mee het perron op en weg is de trein. Maar...hoe kan dat nou? Hoe wist die jongen dat we daar uit moesten..? Soms maak ik onverklaarbare momenten mee... die sleutelbos ook al.Het is niet de eerste keer, lees mijn Florence - Rome voettocht er maar op na.
We lopen vier kilometer langs de moezel (waar een hond niet mag zwemmen, leg ik uit) op een fietspad (mét fietsers) De zon brandt een gat in mijn hoed en bij elke boom met schaduw gaan we zitten. Dan links het dorpje door en een stijgende weg zo'n 150 meter de heuvel op. Er loopt helder water ijskoud (letterlijk) omlaag naast onze weg omhoog. Bobbie spot een bankje en wat is heerlijker dan met je voeten en poten in het koelstromende water met een broodje en een kluifje. Echt... niets! Maar we moeten verder, warm, hoog en hete kiezels, dus even je schoenen aan, Bob. Het laatste stuk gaat door het bos. Lisette belt, wat fijn, even contact met mijn kunstenaarsdochter (Lisetteschefferart.com). Rond half zes zijn we weer op de camping. Het is 50 graden in de camper, dus we slapen met alle ramen én de deur open. En ja, de volgende ochtend zijn we beiden nog in leven.

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice