Vanmorgen werd ik wakker en draaide me nog eens om. Lekker uitslapen! Dus liep ik na het uitslapen om half zeven met Bobje naar de besneeuwde toppen (ja, nóg wel) van de bergen te staren. De zon schijnt er machtig mooi op en niets is imposanter dan een ontwakende natuur. In de camper ligt mijn telefoon de kaarten van Europa te downloaden. Gisteren ging namelijk de Tomtomtroep kapot en nu heb ik Tomtom toGo (19,95 per jaar) op mijn telefoon geïnstalleerd. Zonder navigatie ben ik hopeloos verloren en wordt mijn eindbestemming een grote verrassing. Wat een oplossing, offline, geen kaarten wisselen, alleen ben ik mijn Italiaanse gids kwijt...
Gisteren dus, met dank aan het dorpje Poppenhausen, dat mij liefdevol liet slapen aan de rand van hun nederzetting. Veilig met een grote V.
Vroeg weg, dat wel voor de zekerheid. Om kwart over zeven heb ik al een uurtje gereden en ben 300 km van München. Ontbijt op zo'n Duitse raststatte, overvol met overnachtende camperaars. Nou, dan slaap ik liever solo! Hier hoor ik ook tot mijn schrik van de overstromingen in Noordoost Italië en de voortdurende regens aldaar. Geen idee wat ik nu moet doen. Vanavond zoek ik een camping, met wifi, dan kan ik alles beter op een rijtje zetten. Omkeren staat er niet bij hoor. Munchen wordt Lindau aan de Bodensee, meer naar het westen, dat is wat ik op dit moment voor mijzelf kan betekenen. Met het beieren van de twaalfuurklokken rijden we van de autobaan af en een stadje in. Ik zie een bordje Kindergarten en volg dat, wat ons een superleuk lunchplekje oplevert. Bobbie kan los spelen met een stok op het grote grasveld en ik geniet van de rust na die hectische rit. We lunchen en wandelen door het dorp. Angstig momentje 1: er staat een stevige middelbare vrouw met een uit de kluiten gewassen Duitse herder. We lopen langs en het monster (de hond) valt agressief uit. De vrouw hangt als een touwtrekker aan de riem van de hond, valt achterover op haar brede achterste, maar houdt Gottseidank stand. Ik zeg 'nicht loslassen, bitte!' Ze kijkt me benauwd aan en we snelwandelen een straatje in om te ontsnappen aan de machtige kaken van het gefrustreerde beest. Meestal maak ik dan een foto maar dit keer sla ik dat over. Verder weer lekker de weg kwijt geraakt en achter een hek beland waardoor we dezelfde weg terug moesten lopen, wat weer angstig momentje 2 oplevert, maar de hond was weg.
Rond één uur rijden we weer en zien de Alpen liggen, we rijden Beieren binnen en gaan zo richting Bodensee. Mijn Tomtom heeft kuren en ik rijd nu op Google maps, vervelend want hij draait steeds weg. Gevaarlijk want ik moet steeds aanpassen op het scherm.
Op campercontact (super!) zie ik één camping onder Bregenz. Na veel gehannes, zoeken, stoppen, keren op de weg met een zeven meter twintig lange camper, bereiken we Waldcamping Feldkirch. Bobbie is het spuugzat, ik ook. Het is echt een cadeautje om hier te belanden.
Ik maak parel couscous met homemade saus uit de diepvries, glaasje wijn, yoghurt en koffie. We wandelen nog wat rond en ik kijk naar het journaal en CL voetbal Manchester City tegen Real Madrid. En dan slapen in mijn heerlijk warme camperbedje. Morgen zet ik de koers opnieuw uit. Truste maar weer.

Ciao
C en Bobbie

.

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice