Stia is een middeleeuws gehucht (hamlet) waar je geen dagenlang wil rondslenteren, maar voor mij vandaag is het prima. Albergo Falterone is het betere overnachtingsadresje, gelegen aan de Piazza Tanucci, een rechthoekige piazza, wat bijzonder is in Italië, met een stenen fontein, een kerk tegenover het hotel, Santa Maria Assunta. Vroeger was Stia bekend om haar smeedijzer, dat vind je nog overal terug. Meneer Bernardo Tanucci (1698-1783) was een Italiaans staatsman, is hier geboren en heeft hier gewoond. Ja, en dat wil je dan wel iedereen laten weten als Stiaan.
Vanmorgen een uitgebreid ontbijt genuttigd met drie tafels vol lekkers, natuurlijk weer gesmeerde broodjes, fruit en yoghurtje mee voor tussen de middag, ik leek wel een groot uitgevallen hamster, gauw naar boven met mijn proviand. Het is echt niet zoals het hoort, maar ik moet gewoon goed voor mezelf zorgen hier.
Om kwart voor tien stap ik uit het albergo richting de kerk tegenover, met die prachtig diep klinkende klokken (vlak naast mijn raam). Ik loop als een veertje, ik vlieg, ik zweef...niks op mijn rug en geen tas met laptop op mijn buik, hopelijk gaat me dat morgen niet opbreken, die lichte tred. Ik merk ook dat ik me heel relaxt voel. Alles wat ik zie en opmerk bekijk ik extra lang en aandachtig merk ik ineens. Overal neem ik ruim de tijd voor. Binnen in de kerk is het sereen stil en donker, ik loop naar voren en zie eerst niemand, dan komt er een vrouw binnen met ferme stap, die is hier vaker geweest. Ik vraag om een 'timbro' voor mijn stempelkaart. Ze wenkt me en neemt me mee naar buiten, ja, echt waar, en drie huizen verderop belt ze aan, een oudere, duidelijk van het goed leven genietende man nodigt mij binnen in zijn kantoortje en ja hoor, ik krijg een heel mooie stempel. Gewoon vragen, C, er is hier blijkbaar altijd wel iemand die wil helpen. Aan de rand van het dorp loopt de fiume Staggia, eigenlijk het begin van de Arno, al die stroompjes, beekjes en watervalletjes die ik boven op de berg heb gezien, komen hier samen om leuk een grote rivier te worden.
De Arno wordt hier dus geboren! Om twaalf uur loop ik het Eco Museo del Casentino binnen, geen kaartje nodig hier, gewoon even binnen kijken. Werktuigen van ijzer en hout en heel veel opgezette vogels, nou ja, ik zie ze liever een beetje rondvliegen. Sommigen zien er griezelig echt uit, met prooi in hun klauwen.
Het Nationaal Park Casentino is trouwens waar ik de komende drie dagen zal verblijven, het is bijna zeven keer zo groot als het Nationaal Park de Hoge Veluwe. De bossen zijn er ruiger en de beklimmingen steiler. Ik overnacht in Rifugio Asqua in Poppi, nou als ik in de buurt ben zal ik google maps aanzetten, want ik zie het nergens op de kaart, maar het is ook geen dorp, of zo, het is een groot soort hut waar pelgrims eten en overnachten.
Rond twee uur loop ik weer terug naar het hotel, natuurlijk weer de verkeerde straat ingelopen, staat er een groot hek, stop! Nou, aangezien J er niet bij is (die loopt nog liever een kilometer om) maak ik me dun en piep er tussendoor. Eind van de straat is inderdaad alles opgebroken, en in de verte zie ik het albergo liggen. Er staat een mannetje te scheppen. Buongiorno, posso passare a qui? Nou,tuurlijk...hij haalt het hek weg, legt planken voor me neer (nog net niet zijn jas) en zorgt dat ik niet val (piano, piano). Grazie mille! Dank je wel, lieve Italiaan.
En nu ben ik weer in mijn kamer, schrijf dit stukje en ga straks pizza eten in een pizzaria (een echte) en dan songfestivalvoorronde kijken.
Het minder leuke van een blog schrijven is namelijk dat je je laptopje met je mee moet zeulen, maar een voordeel is dan weer dat je ook heel luxe ZiggoGo kan kijken als je klaar bent met je stukkie.

Morgen wordt het afzien...zie kaartje op foto1. Alleen maar omhoog en helemaal op het eind weer steil omlaag. Gaat lukken, gewoon op tijd naar bed.

Pace e bene,

...en liefs José

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice