September is begonnen en ik ben een week weg. Vandaag is per ongeluk een rustdagje geworden. Het begon al met pas om acht uur wakker worden, iets wat me niet zo vaak overkomt als 'early bird' met de lekkerste wormpjes 's ochtends. Dus als allereerste met de Bobster ( koosnaampje van mijn kleinzoon Oliver) het bos in. Daarna een hete douche onder een knoeperharde straal alsof je onder de Niagara Falls stond. Het lampje stond op vijf minuten en daarna moet je vijf minuten wachten. De lang-douchers onder ons (tegenwoordig zeer verboden) nemen dan gewoon het volgende hokje, haartjes nog vol in het sop, blote billen voor lief nemend. Voor mij is 3 minuten blauwe plekken oplopen lang genoeg. Daarna heb ik een aantal té gore kleren, die ik nog wel graag aanwil, gewassen en gebruik gemaakt van het droogrekje van huisje 12a, waarvan ik aannam (en hoopte) dat er niemand thuis was. Netjes ingeklapt weer teruggezet natuurlijk. Alles was nog kletsnat, want probeer maar eens in je eentje uit te wringen. Wel ontdekt dat als je een onderbroek aan het raampje boven het koelkastrooster hangt, het in een mum weer droog is. Maar als je gaat rijden ziet dat er gek uit, dus dan niet.
Na het ontbijt, vuilwater geloosd en de plee en passant leeggekieperd. Voor we naar de nieuwe camping rijden eerst naar de Cactus, een middelgroot Harrods voor beginners. Geen plastic daar, alles gaat in papieren zakken. Wel wordt gewaarschuwd voor scheuren van de zakken, dus handje eronder, maar ik had een (tot aan de kassa, en daarna ging er een zak kapot) mandje. Alles netjes opgeborgen in de camper, die op twee parkeerplaatsen stond vanwege zijn 6.60 m. Dan op naar de nieuwe camping, mooi plekje weer aan het water (de Our) die hier heel wat dieper is. Naast mij staan twee basisschoolleraren met pensioen. Weten ze al dat de AOW 10% omhoog gaat? Nou ja, ze waren vol lof over Bobbie, die netjes op het vrouwtje wacht als ze even wegfietst. Ze vertelden dat zij long-covid heeft. Beide hadden in 2020 corona en nadat zij Astra Z had gekregen is de ellende begonnen. Maar ze hebben een mooi campertje en zo te zien van een afstandje, dure ligstoelen. Dus ze kan lekker uitrusten als ze dat wil. Wat ben ik blij met mijn gezondheid, kan het me niet genoeg realiseren. Beetje een diabeetje, maar die suikertjes loop ik er wel uit.
Morgen ga ik lopen naar de stuw bij Vianden, twee heel pittige heuvels zoals je kunt zien op het plaatje. We gaan zo vroeg mogelijk lopen, zodat we ruim de tijd hebben om een (klein vloekje is hier op zijn plaats) bus terug te vinden. De campingbaas heeft me een tip gegeven voor een app. Mobiliteit.lu. Daarmee kom je altijd terug (zegt hij ) en ik geloof hem (noodgedwongen). Ook moet ik nog uitzoeken waar de etappe precies verder gaat, want lukraak ergens beginnen is voor mij een wandelende zelfmoordpoging. Dus vanavond de wekker zetten om een uurtje of zes. We hebben er weer zin in, zo'n dagje lummelen is niks voor Bob en mij.

Last but not least: als jullie zin en tijd hebben en mij een plezier willen doen? De allereerste foto van vandaag is een van mijn dochters laatstgeschilderde creaties. Het talent zit in de familie, maar bij haar spat het in alle kleuren van de regenboog van de muren! De link naar haar site : Lisette Scheffer Art ( gewoon googelen). Dank bij voorbaat! (ze worden meer waard, geloof me!)
Tot morgen.
C en Bobbie

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice