22 mei Dag 7 De engelen zijn er nog!

Vanmorgen om elf uur houd ik met mijzelf een diepgaand 'ja, maar' gesprek. Zal ik nog één dagje blijven? Ja, maar, je wilt toch Italië zien? Ja, maar, ik sta zo supermooi. Ja, maar, Iseo is ook mooi en je wilt Brescia zien, toch? Ik pak mijzelf bij het nekvel en reken af. We hebben geen haast en zitten nog een uurtje op het strand (en in het water).
We ontmoeten nog een hoogst flamboyante dame met Labradoodle Miss Lizzy. Bobbie laat haar nieuwe oranje halsband zien, om ook een beetje waardig over te komen.
Het weer is fantastisch, 24 graden, lekker briesje en vriendelijk zonnetje. De stormen en ellende van het noordoosten zijn ver weg. We rijden weg om half twee, richting Brescia. Campercontact geeft een camperplaats buiten de stad aan naast de metro. Je kunt er alleen voor de hele nacht staan en ik probeer vóór de slagbomen te parkeren. Daarbij rijd ik een jonge boom een beetje uit het lood (en de grond). Gauw stap ik uit en duw hem terug alsof ik mijn kuiten sta op te rekken voor een tenniswedstrijd. Ik stap weer in en zwaai naar een politieauto die net aankomt rijden. Ciao! Dan maar in de stad parkeren. Ik vind in een buitenwijk een prima plekje langs de stoep. 30 minuten lopen naar het centrum, geen probleem. Dan zie ik na een kwartiertje drie dames op de metro wachten. Ze gaan naar het centrum. Ga maar met ons mee , 'vieni con noi!' In de metro zit ik een halve wagon van hen af. Net als ik niet oplet stappen ze druk kletsend uit. Één signora ziet me nog zitten en gebaart geschrokken 'scendere qui!' Hier eruit! Te laat, deuren gaan al dicht. Ik loop om en pak de metro een halte terug. Bobbie heeft ondertussen haar eerste (en laatste) roltrapervaring. 'Jezus, vrouwtje, waar sta ik nou op' De stad is mooi, weinig toeristen, prachtige dom, Mille Miglia is hier geboren, met die antieke auto's. Een supermarktje heeft een lift naar beneden, daar haal je je boodschappen, er is verder niemand, dan weer naar boven met de lift en daar betalen. Het is intussen al vier uur en als ik genoeg heb rondgekeken gaan we terug naar de camper, denk ik nog... Tot mijn schrik ontdek ik dat mijn gps niet verder heeft meegelopen dan de metro heen. Ik vertrouw op een rondje lopen, maar het rondje is een klein boogje. Dan loop ik naar een geplaatste parkeerpin op Google maps, maar dat blijkt een eerdere poging te zijn. Zo stom! Vandaar ga ik met de metro maar weer terug naar de stad en vraag twee motoragenten of ze weten waar het beginpunt van mijn gps ligt. Geen probleem, ze zoeken het op en zetten het adres in mijn Google Maps. Het is nog 30 minuten lopen. Als ik in die buitenwijk aankom is het al half zes. Ik herken een paar winkels, maar waar staat die camper nou. Straatje in, straatje uit, rechts, links, rechtdoor, ondertussen ziet mijn zusje in Vught op "find my phone" dat ik gek doe. 'Zoek hulp, C!' Ik vraag iemand in een auto, een op een fiets en dan beland ik in een klein voortuintje met drie allerliefste Napolitanen. We krijgen water, Bobbie gaat plat, ze bellen de politie voor mij (anderhalf uur gezocht!) maar die komt alleen als het voertuig gestolen is. Ja, moet je eerst de plek terugvinden. Dan besluit Luca, een fantastische, vrolijke, positivo, door de wijk te gaan rennen. Na een kwartiertje komt hij totaal bezweet terug, duim omhoog, hier om de hoek! Mijn lieve engel, jou vergeet ik never nooit meer. We omhelzen elkaar en met zijn drieën zwaaien ze me uit, Luca met mijn flesje wijn en water. Iedereen wordt gebeld, alles oké! Dan gauw naar Iseo, Camping Cave. Halverwege is de grote weg afgesloten en ik rijd op goed geluk door de krikkemikke. Het lukt! Eerst nog de toegangsweg 300 meter lang 2.80 breed! Camper is 2.20 breed, maar ik blijf gewoon in het midden en ontvang complimentjes.
Om half negen parkeer ik best wel uitgeput voor de receptie, geef paspoort, krijg plekje en stap in. Motorstoring, staat er in rood. Hij start niet en ik sta in de ingang.
Halve camping komt duwen, iedereen staat klaar, start ik nog één keer... Ja, hij doet het weer. Gejuich is in Iseo te horen. Het was een leuke ochtend, een leuke middag en de rest is geschiedenis (op engel Luca na).

Tot morgen!
Bobbie en C

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice