Soms zijn er momenten in je leven dat je denkt 'zo, dat komt goed uit'. Vandaag was zo'n moment, mijn lijf was hondsmoe en de muggen hadden zich onderweg aan alle beschikbare blote stukjes been en arm tegoed gedaan. En dan kom je ineens terecht in een paradijsje in de streek Sabine. Bij B&B Le Cerque, met drie huisjes rond het zwembad, een gastheer die voor je kookt, ontbijt en lunch maakt met heerlijke salades en kaas uit de streek. Wifi die het doet en lekker water gewoon uit de kraan. Het huis was van de oma van zijn vrouw, ze hebben het opgeknapt en uitgebouwd. Eigen terrasje, prachtig weer, mooi uitzicht op Collevecchio. Het is een pelgrim onwaardig luxe. Maar ik neem het leven zoals het komt, en dit is een godsgeschenk, om maar in de pelgrimssfeer te blijven.
Vanmorgen, heerlijk geslapen, dus 700 meter naar Collevecchio gelopen, lekker zonder rugtas, helaas ook zonder contantjes, alleen een bankpasje. Ja, niet dus. Paar foto's gemaakt, maar het stadje is niet groot en ik was zo weer 'thuis'. Ik had beloofd de redactie van de Neary (golfblad) te doen, dus had ik vandaag ook een taak. Toen even zwemmen en lunch bij Massimo. Dat zwemmen is heel bijzonder als je al twee weken 12 kilo extra weegt. Ik heb nog nooit zoveel baantjes getrokken, tralala... rug, buik, crawl, koppie onder, dol fijn! Na de lunch wat gelezen en het was warm genoeg om mij een heuse siësta te veroorloven. Bats, meteen in slaap gevallen. Daarna lekker aan het water gelegen en een fata morgana gehad van een koud glaasje Rivella. In Nederland stijgt het aantal covid-19 besmettingen, hier in centraal Italië dragen ze trouw overal binnen een mondkapje en waag het niet die te vergeten, ze kijken je de winkel uit. Er is hier niemand ziek, zover bekend. Wel zag ik bij een voordeurtje een bordje met een waarschuwing en een datum ons allen bekend, ergens half maart.
Vanavond ga ik samen eten met een groep Zweedse en Italiaanse dames die hier een yoga clinic volgen. We zitten buiten op hun terrasje. Het is wel pas om acht uur en ik zal mijn buik nog een half uur moeten afleiden.
Morgen naar Poggio Mirteto. Je zou zeggen, blijf zitten waar je zit, maar echt, het kriebelt alweer. En Rome komt dichterbij, nog 112 km.

Pace e bene

José

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice