24 mei Dag 9 O, o, openbaar vervoer Italia

Vanmorgen uitgezocht welke bus en wanneer naar Iseo. Nou, in Pilsone (600 meter van de camping) gaat er een om 10.25. Dus vertrek ik ruim op tijd want ik heb nog geen kaartjes. De tobacco-winkel heeft alleen treinkaartjes, verderop is een krantenkiosk, die wel buskaartjes verkoopt. Daar koop ik twee andate e retorno (heen en terug). Terug naar de tobacco-winkel voor twee ansichtkaarten voor mijn kleinzonen Merijn en Oliver. Francobolli erop en groetjes van oma C. Op tijd weer bij de bushalte tegenover. Wachten, wachten, 10.37 nog meer wachten. Ik ga even uit de zon zitten kijken wat ik zal doen, en ja hoor, op dat moment wordt mijn wachten beloond met een prima uitzicht op het achtereind van de voorbijsnellende bus (die elke twee uur gaat). Dat was even een ontplofmomentje, maar niemand om mijn frustratie op te botvieren (mooi woord!).Dus, wéér terug naar de buskaartjes signora voor treinkaartjes (was vergeten dat ze die niet verkoopt). Fluency-momentje lukte goed en ze zegt: geef die buskaartjes maar terug, hier zijn je centjes. Voor de derde keer naar de de tobacco-winkel. Salvé, daar ben ik weer, treinkaartjes voor mij en Bob gekocht. Trein gaat op 12.30 dus lopen we maar terug naar de camping. Om 12.10 zit ik dan op het schattige stationnetje, gemoedelijk keuvelend met twee zeer Britse dames. Bobbie steelt weer de show. Wat is Engels toch makkelijk, uit het blote hoofd. Ze hoorden wel dat ik uit Nederland kom (mmm). We willen de kaartjes valideren met een groepje, maar alles is dicht. Dan maar zo erin. Om één uur zijn we dan eindelijk in Iseo. Terrasje, café doppio met flesje water, lekker over het meer uitkijken, kon minder zeggen ze in Groningen. De Britten hadden nog een tip, ga naar Monte Isola en bij de ferry parkeer je de camper, neem de boot naar het eiland en Bob's your uncle! Ha, woordspeling! Maar het lijkt me een leuk plan. In Iseo is het heel rustig, grote, brede piazza's, veel terrasjes, een haventje en smalle straatjes. Giuseppe Garibaldi is weer alom aanwezig. Ik schat in, dat ik dit stadje na anderhalf uur wel gezien heb en ga de trein van half drie terug nemen (volgende gaat twee uur later). Het is nog steeds mooi weer, maar niets is zeker tussen die bergen. Op het stationnetje zijn drie peronnen, 1, 2 en 3. Er staan twee mannen met uniformen. Niemand kan zeggen waar de trein richting Pilsone vertrekt. Alle reizigers staan op perron 1. Ik begrijp dat dit normaal is, je wacht tot één minuut van te voren, dan roepen ze om waar je moet gaan staan. Dan moet je over drie rails stappen, wel met plastic ertussen, en dan komt de trein. Hup, erin en alweer vergeten, die chaos hier. De volgende halte is voor mij, de trein stopt en de conducteur wil precies dán mijn kaartje zien. Gaat hij er nog even de datum opschrijven, Bobbie staat al buiten, ik met één been (korte riem). Op de camping nog even aan het strand gelegen, donkere wolken pakken zich samen na een half uurtje. Oeh... wegwezen. Nu zitten we om 17.00 met een volwassen hoosbui boven ons hoofd in de camper. Ik sta op de terrascamping drie hoog en hopelijk word ik beloond voor geen plaatsje beneden aan het water. Maar het regent loeihard nu en met al die verhalen over de zondvloed is het wel een klein beetje griezelig.
Nogmaals, ik sta op verdieping drie, en ik geloof in engelen. Don’ worry beloved ones!

Tot morgen,
C en Bobbie
ps. de buren komen als verzopen katten aan met hun hond. Zeker wezen wandelen.

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice