In de titel staat ‘hoop ik’ want we zitten hier al een poosje op de bus te wachten. Het is zondag vandaag en bus 08.27 is niet op komen dagen. We wachten nu op 09.27 naar Clervaux (één halte). Bobbie kijkt naar elk passerend mobiel. Die, vrouwtje C? En… hè hè, daar is onze bus dan toch. we stappen in en ‘Madame, votre sack’… shit, vergeet ik mijn rugzak. Halleluja, dankjewel attente buschauffeur. Volgende bus die we nemen is lijn 10 naar LB die gaat dix heure treize dus even wachten in Clervaux. Het busstation is nieuw en uitgestorven op enkele Duitse toeristen na. Veel grote wit- of geelgepleisterde huizen.Lijn 10 rijdt behoorlijk hard en we moeten achterin zitten waar ik Bobbie tussen mijn benen klem voor bochtenbalans. Dappere dodo, hoor, die doedel van me! Het is echt leuk in de bus, het voelt alsof we door een spoormaquette rijden, met glooiende heuvels vol minihuisjes en spoorlijntjes, bomen en straatjes. Onze bus rijdt erdoorheen en stopt bij stationnetjes. Ik hang er in gedachten boven en zie ons gaan. Een gezellig zonnetje maakt onze setting compleet. Daar is Luxemburg! Altijd al willen bekijken.
We nemen de tram en passeren een joekel van een kermis. Hup, eruit! Hier loop ik weer 14 te zijn, 18 septemberplein in Son, de muziek, de geuren van zoet en gebakken lekkers, de kleurrijke attracties die veel ingericht lijken op doodsangst uitstaan(in Son alleen de Jimmy of cakewalk hoor) en het gegil hoor je overal bovenuit. Beetje gek om voor Bobje een knuffel te schieten, dus gaan we weer op de tram naar het gezellige centrum. Koffie en later een hapje eten. Bobbie steelt de show door heel lief naar de voorbijgangers te flirten. Veel ‘andere dan thuis’ winkels en brede, boulevard-achtige en autovrije winkelstraten. Om half vier gaan we terug zoals we zijn gekomen, drie bussen en alleen de laatste laat weer op zich wachten.
Bobbie krijgt haar bakje en ligt alweer te slapen in het bushokje want de zondagsbus laat op zich wachten.
Leuke dag, geen spijt van. Morgen weer op GR5 pad en ook daar weer veel zin in!

Liefs
C en Bobbie

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice