Vanmorgen een beetje rustig aan gedaan, dit in verband met spierpijn op alle plekken waar spieren zich bevinden. Vooral mijn bovenbenen en rug waren nog niet bekomen van de Subasio. Maar toch, als je eenmaal weer loopt, gaat het best wel. Vooral omdat deze etappe vlak was voor een groot gedeelte. En van in de bus zitten is spierpijn nog nooit overgegaan. Om kwart voor negen loop ik het prachtige Spello uit, na een uitzonderlijk licht ontbijtje, kopje thee en laatste zeer kleffe Jumbobolletje met de ontbijtkoekjes ertussen. Ook nog geprobeerd koffie te zetten met zo'n Italiaans ding. Niet gezien dat de koffie er halverwege in moet. Dus alle drab maar weer door de WC gespoeld. Even langs de super gelopen en een banaan, een perzik, een appel, twee panini's en een flesje drinkyoghurt gekocht. Ik wist niet dat een lichte lunch zoveel kon wegen, ik ben topzwaar. Er hangen ook nog twee flesjes water aan mijn rugtas en eentje in mijn buiktas. Mijn stokken heb ik aan mijn tas gehangen, als ik niet hoef te klauteren zijn ze alleen maar lastig. De wereld is hier zo mooi, cipressen, zon, blauwe lucht en huizen met lange tafels buiten waar de familie aanschuift. Het is kwart voor elf en ik loop naar het dorpje Bodino. Vol verwachting klopt mijn koffiehart, maar Bodino blijkt slechts een paar huizen te hebben en geen uitbaters. Er bevindt zich een steentje in mijn linkerschoen. Hoe dat kan is mij een raadsel, precies onder mijn hamerteen die er zonder mijn nieuwe zooltjes allang was afgetimmerd. Mijn tussendoortje is een 'Goodmorning' met appel en kaneel, smaakt best wel lekker naar appel en kaneel. In Bodino zie ik een heus bankje in een doorgang met twee voordeuren. Lekker in de schaduw, ik nodig mijzelf uit om plaats te nemen. De voordeuren blijven gelukkig gesloten. Ik heb zeven en een halve kilometer gelopen en het is elf uur.
Om kwart voor twaalf moet ik van mijn routebeschrijving een talud opklimmen, over de vangrail stappen, drukke weg en brug oversteken, weer over een vangrail klimmen en het talud weer afdalen. Het pad loopt verder langs de rivier de Topino. Hier nuttig ik mijn broodje met perzik en warme yoghurt heerlijk in de schaduw, want het is bloedheet geworden. De grassen ademen warme lucht omhoog en maken het nog warmer. Er staan bijna geen bomen langs de weg dus heb ik ondertussen een kop als een boei gekregen. Om kwart over vier loop ik door Belvedere, joekels van villa's met grote hekken en kleine keffertjes erachter. Wat een rijkdom hier. Om kwart voor vijf zie ik Montefalco liggen, hoog op een berg, waar ik nu toch wel als een berg tegenop zie. Letterlijk en figuurlijk.
Mijn adresje is super, ik mag zelf zeggen hoe ik mijn ontbijt wil en Leonardo reserveert een tafeltje in een klein eettentje waar ik heerlijk heb gegeten, koffie na, voor 13 euro. Morgen 24 km naar Spoleto, naar de moeder van Leonardo. Daar blijf ik twee nachtjes, even een rustdagje ingelast.

Pace e bene
José

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice