Gisterenavond carpaccio van drie soorten vis gegeten met een mandje brood (met olijfolie). Leuk klein tentje met een vies tafellakentje en twee obers die steeds stonden te kijken of ik het lekker vond (denk ik). Het was er druk en mijn tafeltje stond op een verhoging en elke keer als de ober langskwam wipte mijn vis van mijn bord. Toen naar 'huis' en nog even naar Rutte en Baudet geluisterd. Verbijsterend die uitspraken van die laatste, die gaat toch niet ons land in Europa vertegenwoordigen , hè?
Vanmorgen wilde ik een postkantoor zoeken om die 1 kg zware laptop naar Nederland te sturen. Siri, waar is het dichtstbijzijnde postkantoor? 3,7 km hiervandaan...o, laat maar zitten. Pak ik die laptop, doe hem open, ping...hij doet het weer. O, mijn tien vingers zijn zo blij met dit toetsenbord, ik draag hem graag terug naar Nederland. Vannacht wel even een dingetje, want ik werd om drie uur badend in het zweet wakker. Huh? Even nieuwe pyjama uit de kast pakken...o, nee, gewoon mijn t-shirtje dan maar. Vanmorgen alles gewassen wat ik maar kon wassen, ik heb namelijk een (ahum) balkon met waslijn. Ook al paar keer gebeurd dat ik inslaap en direct wakker schrik omdat ik ergens uitglij. Haha, zolang het maar in mijn dromen is! Wat dat transpireren nu was, geen idee. Verder goed geslapen, hoor.
Vanmorgen vroeg ik mij af waar de ontbijtzaal was, maar die is hier helemaal niet. Mijn ontbijt bevindt zich in een koelkastje in een kastje in mijn kamer, allerlei sapjes om de thee en koffie te compenseren. Maar ach, niet zeuren c, je bent pelgrim. Annemarie heeft zich ook weer gemeld, die zit een paar straten verderop. We spreken af dat we elkaar wel zien in de centro storico en inderdaad, we lopen elkaar later die ochtend gewoon tegen het lijf. Appen was niet eens nodig.
Vandaag heb ik vier stempels bemachtigd voor mijn Testimonium (in te leveren in Rome). Dat is wel een extra dimensie hoor, stempels verzamelen. Bijna ieder zichzelf respecterend kerkje heeft er een, maar je moet wel tegen de dienstdoende pastoor oplopen. En natuurlijk alle hotels. Er stond ergens een grote houten deur open en nergens stond 'private' dus ik neem een kijkje, trap op, saaie hal met beelden, wil ik weer naar beneden, komt er een man naar me toe of ik 'iets' (ik verstond het niet) wilde zien. Nou, zeker weten! Ik loop achter hem aan en kom in een kamer met een aantal mensen die oude geschriften aan het ontcijferen zijn. Het archief! Ze haalden speciaal voor mij een perkamenten document, uit, je gelooft het niet, 1022! Ze vertelden me er heel veel over en waren heel enthousiast (en dan ratelen ze maar door), maar ik heb er toch wel wat van gesnapt. Weer buiten heb ik koffie gedronken en twee Engelsen ontmoet, zij had last van haar knie. Ik heb wijselijk het onderwerp Brexit maar niet aangesneden, het was zo gezellig. We zitten lekker in de zon, die het eindelijk heeft gewonnen van die hardnekkige wolken. Heel bijzonder was, dat midden in Sansepolcro, ik iemand ineens 'Ceetje!' hoor roepen. Was Annemarie, we hadden elkaar gevonden. Samen met Annemarie breng ik de dag door. We lopen de hele stad door, ik achter haar aan want zij kan kaartlezen, ik houd die altijd op zijn kop (u bevindt zich hier... waar?), en zij weet ook steeds dat we die en die kerk al gezien hebben. In de alimentari doe ik wat boodschapjes voor morgen, ik kan hier niet proletarisch ontbijten. Mijn tasje met eten mag ik in de winkel achterlaten, si, a dopo! Alweer lief! Ik maak een foto van de winkel zodat ik die kan terugvinden, staat de baas mij na te kijken, bijna bezorgd.
We moesten even wachten, maar om half drie gaat het museum van Piero della Francesca open. Een schilder die leefde in de vroege Renaissance, hij was ook een wiskundige, maar zijn kunst is bekender. Hij heeft prachtige schilderijen gemaakt, veel wordt hier nu gerestaureerd.
Annemarie gaat haar pelgrimstocht afbreken, ze heeft gisteren haar stokken ergens laten staan, een blaar op haar teen en last van haar knie. Ze heeft een bijzonder treinkaartje waarmee ze een aantal keren dwars door Europa kan reizen, morgen gaat ze naar Split. Time to split up, dus. Maar zo gaat dat dus met vrienden tijdens een pelgrimstocht. Ik heb wel de indruk dat we elkaar gaan weerzien, somewhere, somehow! Dag Annemarie, vanavond nog even samen ergens een pizza eten. Ik ga morgen extra vroeg op, het wordt mooi weer, ik kan ontbijten wanneer ik wil en het is weer een flinke klim morgen en een lange dag (18.5 km) Maar ik ga het gewoon weer doen.
Weerbericht: zonnig! Klop klop, het is de jongeman van het hotel, je paspoort! Oh...ja, grazie. Shit!

Pace e bene,

...en liefs, José

Geschreven door JoselooptGR5vanMaastrichtnaarNice