Dag 9, 28 april. Wismar - Börgerende, 64 km.

De route:
De route werd weer prima aangegeven, borden en kleine bordjes links of rechtsaf. Voornamelijk verharde weg, een enkele keer over grindweg.

Het weer:
We hebben vandaag weer geluk gehad, prachtig zonnig, licht windje vanuit het noord-westen, later op de dag draaide hij meer vanuit zee, noorden en werd harder, maar voor ons niet ongunstig. Wederom wat klimmetjes, 16, waarvan er 5 pittig waren.

Technische gegevens:
De fiets blijft het goed doen, slinger met afdalen was minder, omdat er minder tegenwind was.
Om 09:45 uur vertrokken en snel in Wismar, daar rond gelopen en wat foto’s gemaakt om een uur of 11:00 daar vertrokken.
Om 13:30 uur broodje gegeten, we hadden er toen 42 km op zitten, het ging gemakkelijk vandaag met rugwind.
Om 15:00 uur besloten om nog een klein stukje te rijden.
Dit was een soort rustdag, niet te veel kilometers en veel stoppen onderweg.
Gemiddelde volgens de GPS 17 km p/u. 1 batterij, drie kwart gebruikt.
Het verslag:

In shirt

Dat gebeurt niet zo gauw dat ik mijn jack uit doe. Dit is zo fantastisch. De hele week al geen regen meer gehad. En wij gaan maar door. Op naar Wismar en we werden weer verrast. Zoveel mooie gebouwen in verschillende stijlen en zo mooi onderhouden. Er is natuurlijk in de jaren 40 heel wat vernield. Men heeft niet alles tegen de vlakte gegooid, maar zo veel mogelijk weer opnieuw opgebouwd. Is ook op veel plekken goed te zien aan de stenen die er gebruikt zijn. Daardoor hebben deze plaatsen toch hun karakter behouden. De contouren van de kerk hebben ze als muurtjes opgebouwd en zo kon je dus ervaren hoe groot die kerk in werkelijkheid was. De flinke toren is behouden. Leuk is het om zo’n stad te zien en alle tijd te kunnen nemen.
Ook hier was de Lutherse kerk weer een juweeltje om te zien met al zijn prachtige plafondschilderingen. Luie en misschien nieuwsgierige kerkgangers konden naar boven kijken en van al dat moois genieten en er een stijve nek aan overhouden.

Uit de stad rijden we weer over fietspaden met erlangs bloeiende fruitbomen. In 2015 fietsten we naar Berlijn in de herfst en hebben toen appels geplukt. Dat kan hier dus ook.
Even is het stil. Er komen geen auto’s voorbij. We worden begeleid door heel veel vogelgeluiden. Fantastisch.
In een bocht vlak voor de kust ligt een groot schip. Vreemd ziet het eruit. Het lijkt een blok beton. Later lezen we dat het een betonnen schip is. Probeersel uit WOII dat geen succes was.

De stranden zijn smal, maar toch zijn er overal paadjes en trappetjes er naartoe. Leuke doorkijkjes. En dan roep ik af en toe, stop Hans, zie je dat mooie witte bankje daar staan. En dan opeens een breed duinpad. Ze noemen het hier wel duinen, maar het lijkt er echt niet op.

Oost-Duitsland? Zijn we daar nu? Ja, en het enige wat er voorlopig voor ons van te zien is, is een grenstoren.
‘s Avonds eten we ergens wat en lopen nog even naar het strand. Ik denk weer aan het gedicht. Daar is Zweden? Het gedicht gaat verder met:
‘“De blik verliest je met zichzelf in ruimte
Waar aankomst ver en ver te zoeken is.”

We maken een selfie met op de achtergrond de ondergaande zon. Het is de andere kant op, maar wel ver. Onze aankomst morgen is Rostock en dat is niet ver. Een dagje uitleven met de camera.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen