Dag 24: Ducey - Montitier, 38 km.

Het weer: Vandaag eindelijk de hele dag zon, 23 graden uit de wind, in de wind Noord/West 4, fris.

De route: Prima route weer. Eerst 5 km over oude spoorlijn, alleen fietspad, daarna gescheiden autoweg en fietspad, waarbij af en toe ook weer gewisseld werd van asfalt en grindpad. Dus weer uitstekend. We konden helemaal doorrijden tot op het eiland voor de abdij. Daarna terug naar onze overnachtingsplaats met uitzicht op Mont St Michel.

Vraag van Jan:” stappen jullie af als er een foto gemaakt wordt?”
Ik zal je vertellen: “dat dat meestal niet het geval is, vaak zien we de foto al langzaam verschijnen aan de lijnen, de kleuren en de compositie of onderwerp in het veld en dan stop je daar waar je een mooie compositie hebt. Stil staan, stuurtas open en klikken. Het gebeurt ook wel dat je net ergens voorbij rijdt en denkt, hé dat was wat en dan stappen we af. Alie houdt de fiets vast en ik loop terug, zak door mijn knieën of iets anders. Voor overzicht-foto’s of kiekjes stoppen we even en klikken om snel verder te gaan. Natuurlijk bij elke stop, water drinken, eten of de route bekijken wordt er wel gefotografeerd. Films maken gaat soms op de fiets tijdens het rijden, wel een gedoe, een hand sturen en een hand de camera bedienen, dus niet te vaak.”

Het verslag:

Le Mont Saint Michel

Indrukwekkend. Zo indrukwekkend dat je bijna vergeten bent hoe en waar je bent begonnen vanmorgen. We sliepen boven een rivier de Seleen die in de baai van St.Michel uitkomt. Een mooi gezicht hoe je opeens ziet wat een rivier doet als hij zijn gang kan gaan. Genoeg ruimte daarvoor. Je beseft je dan ook opeens dat de zee ver kan komen en dat hele gebied onder water kan komen te staan.
Al heel snel zagen we de Mont opdoemen voor ons uit. Om er te komen moesten we wel wat omrijden en als je denkt dat je er bijna rechtstreeks naartoe kan, moet je langs parkeerplaatsen, hotels en restaurants.
Heel veel mensen zie je ook opeens en een deel wandelt naar de Mont, anderen fietsen en weer anderen gaan met de bus die niet hoeft te draaien. De chauffeur gaat gewoon aan de achterkant aan het stuur zitten.
Waar vroeger een smal stenen pad was om er te komen en je voor de vloed weer terug moest zijn, kunnen de toeristen er de hele dag naartoe en dat doen ze dus.
De fiets neergezet en Hans de smalle drukke straatjes in en ik bij de fiets. Geen zin om me in dat gewoel te mengen. Hans kon zich uitleven.
Een slaapplek gevonden met uitkijk op de Mont. Wat een gelukstreffer.
Een wandeling gemaakt naar een Duitse oorlogsbegraafplaats. Bijzonder vormgegeven met trappen nissen en stalen deuren die ons een vreemd gevoel gaven. Hier geen kruisen, maar nissen met naamplaatjes op alfabetische volgorde. Bijna allemaal met 1944.
En dan de foto’s van de Mont. Hans houdt van zonsondergangen fotograferen. Kan gewoon uit het raam van de kamer. Nou, nee er mag echt helemaal niets op de voorgrond zijn. Dus, tijdens de wandeling uitgezocht waar hij de beste positie zou kunnen hebben. Misschien op de fiets ernaartoe, maar dat is iets waar ik niet op zat te wachten. En dan zien we dat hij hier gewoon de straat uit kan lopen een pad op en wachten tot hij de foto kan maken die hij zo graag wil.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen