Dag 27, zondag 26 mei. Morlaix - Gouarec. 98 km

De route:
Morlaix - Coatelan - Moulin de Squiriou - Poullaouen - Carhaix - Paule - Glomel - Etang le Trébel - Plétsuff - Gouarec.
Het eerste deel over oud spoorlijntje, modderig en glad, 15 km omhoog en weer 15 omlaag, daarna 10 vlak en later weer omhoog totdat we bij Corhaix kwamen toen verlieten we het sporr en namen het pad langs het kanaat Brest Nantes. Beter berijdbaar, maar nog wel grindpad. Goed gemarkeerd.

Het weer:
We begonnen met warm zonnig weer, Tshirt, maar helaas begon het te regen, eerst merkten we er niets van, omdat we onder de bonen reden, maar als we de straat overstaken was die nat, daarna meer regen en ook ons pad werd slecht te berijden, glad, glibberig en de modder bleef plakken, alles werd vies. Gelukkig hield het op en werd het pad beter, hardere ondergrond, na Carhaix was het redelijk goed te doen, minder zachte ondergrond. Nog wel regen af en toe, maar kort.

De gegevens:
We vertrokken 08:45 uur, we zijn gestopt om 17:30. I. Totaal hebben we 5:30 uur gereden, 98 km ongeveer 17 km p/u. Gestegen 500 m gedaald 375 m
Batterij nog 1 streepje over, schat voor 15 km nog stroom. Eerste deel 1, heuvels 2. Aan het einde 15 km zonder stroom, tenslotte nog 15 km stand 1.

Het verslag:

Hent glas

Oftewel voie verte. De route over het traject van oude spoorlijntjes. Zo’n 40 km lang. Wel steeds een kruisende weg oversteken en goed opletten. Om hekjes heen manoeuvreren en zorgen dat de tassen niet blijven haken. Soms afstappen, om grote plassen heen rijden of door de modder. Snel kan dan niet.
Zo vroeg is het nog heel stil. Bij een oud seinwachtershuisje kraait de haan er lustig op los. Er is geen kip te zien en toch is het al negen uur.

Bewolkt. Wel zon. Geen zon. Eén paar spetters regen.
En dan een kopje koffie. Ja hoor, zegt de man die ons aanmoedigt, 100 meter verderop. Even van de fiets af.

Toch zien we het Bretonse landschap op zijn groenst met heel veel vingerhoedskruid, vlierbloesems en brem.

In Carhaix hebben we honger. Zondagsrust hebben ze hier. De bakker is open. Laten we even doorrijden. Ah, kijk nou eens. Op de hoek 4 beelden van wielrenners op de fiets achter elkaar. Voorop Hinault die net de hoek om gaat. Prachtig uitgevoerd in metaal en op de grond bordjes met de naam. Het blijken 4 Bretonse wielrenners te zijn die de Tour gewonnen hebben. Fantastisch om je sporthelden zo te eren.

Even verderop het beeld van een kok en een tafeltje met twee stoelen. Toch een restaurant open? Blijkt het een antiekwInkeltje te zijn dat ook eenvoudige gerechten heeft aan te bieden. Prima, wij hebben trek en in zo’n entourage van een maaltijd genieten is toch ook weer bijzonder.
Op een krukje ligt het woordenboek Bretons-Frans. De mevrouw vertelt dat het vroeger een verboden taal was en dat er daarom zo weinig mensen het nog spreken. Toch zien we hier plaatsnaamborden en straatnaambordjes in twee talen net als in Friesland.

Stille stad weer uit over de voie verte naar het kanaal Nantes-Brest. We twijfelen. Gaan we wel of niet naar Brest. Het wordt niet. Het is te ver voor vandaag en overnachting is er niet.

We beginnen het kanaal bij Sluis 198 en eindigen bij 140. Dat is heel veel keren omhoog en omlaag. Sluishuisjes met prachtige rozen tegen de muur en aan de waterkant de gele lis in bloei. Omgewaaide bomen over de breedte van het water. Hier varen geen boten meer, dus alles blijft liggen. Ook die omgewaaide boom op het fietspad. Wij hebben hem maar opzijgetrokken. Hoeven andere fietsers niet af te stappen.

Tsjonge wat een afstand vandaag en wat bijzonder.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen