Dag 48, zondag 16 juni. Langeac - Le Puy en Velay, 58 km

De route:
Langeac - Chanteuges - Prades - Siagues Sainte Marie - Saint Jean de Nay - Loudes - Sanssac l’Eglise - Le Puy en Velay.
De route was deels gemarkeerd tot aan Prades, daarna de GPS route genomen, die ging over geasfalteerde en over zachte bospaden, minder geschikt als je moet klimmen. Het was zwaar, veel stukken flink moeten klimmen, ook veel afdalingen, de laatste van 17 km.

Het weer:
Heerlijk zonnig weer met een lekker windje, maar in de bergen heb je hem de ene keer mee en de andere keer tegen of het is er helemaal niet, behalve als je op de top bent merk je pas hoe sterk die is.

De gegevens:
Om 08:30 vertrokken om 15:30 uur gestopt. 4:30 gereden 58 km, de GPS gaf een gemiddelde van 14,7 aan. De batterij in z’n 2 gereden, hele pittige klims in z’n 3, maar dan zag je de capaciteit snel terug lopen, met 17 km al een kwart met 30 al op de helft en met 40 al 3/4. Door de lange afdaling toch nog redelijk wat over.


Het verslag:

Bloemen

Hoe beschrijf je zo’n dag hoog in de Auvergne met zon en een blauwe lucht vol met witte wolken in allerlei vormen. We zien zo veel en we gingen tergend langzaam vandaag. Behalve dan die afdalinkjes en dan die hele lange naar Le Puy en Velay.

Hoog in de bergen bloeit alles iets later. Een genot om dat allemaal te zien. Nu staan hier de irissen bij de boerderijen in bloei. In Normandië waren ze al bijna uitgebloeid.

Als Hans niet stopt voor een foto roep ik wel stop. Zelfs als we midden in een beklimming zitten. Want dat klimmen hebben we flink gedaan. Zweten was het, maar o zo mooi.

De route ging eerst naar Prades over een versierde brug. Vast voor een bruidspaar. Een van de hardlopers die eraan kwamen bood aan een foto van ons te maken. Altijd leuk.

Welke kant gaan we nu op? Het is kiezen. Het werd de moeilijkste route.
Een grote rots met veel structuur bood nestruimtes voor vogels. Welke het waren konden we niet zien.
Klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Een bord naast de weg. De Tour is hier ook geweest. We kijken elkaar aan. Ha, wij doen een stuk van de Tour.

Stoppen. Foto maken. Hou jij de fiets vast? Goed in de rem knijpen. Gaan? Nee, nog een foto. Weer opstappen omhoog is lastig, maar het lukt. Behalve dat ene steile stuk. We gingen allebei liever lopen, want dat ging makkelijker. Eerst even een foto. Die luchten zijn ook zo mooi. Een graanveld vol met korenbloemen is ook zo mooi om te zien. Ik vraag me af of al die bloemetjes in het meel terecht komen.

Dan opeens moeten we linksaf. O jee, geen gewone weg meer. Eigenlijk voor mountainbikers. Zwaar maar het lukt. Het wordt weer geen déjeuner vandaag. Een broodje met kaas en een kopje thee zittend op een steen. Net onder de fietstas een mierenhoop. Er is er gelukkig niet eentje ingekropen.

Vol goede moed weer verder uitkomend op een echte weg. Op naar Le Puy en Velay.
Mogen we deze weg wel op? Ja, er is een aparte strook voor de fietsers, maar niet de hele weg lang. Was blijkbaar geen ruimte meer voor en dan maken ze er ook nog ergens een hobbel in terwijl je met een flinke gang naar beneden gaat. Ook kon Le Puy worden we naar het fietspad gestuurd. Houdt het opeens op en moet je naar de overkant. Dan weer rij je op de stoep met midden op lantaarnpalen. De Fransen kunnen er wat van.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen