Dag 47, La Teste de Buch - Agen, 30 km gefietst, 150 km met de trein.

Het weer:
Heet en drukkend met dreigende onweersbuien, beetje regen in de ochtend toen we op de Dunes waren. Einde van de dag onweer.

De route:
Zelf gezocht en gevonden via de gps.
Terug besloten om verder door te gaan langs Canal du Midi en de bergen over te slaan.

Gegevens:
Niet opgenomen.

Het verslag:

Koerswijziging

Huize De Franse Slag achter ons gelaten en de weg naar het hoge duin La Dune du Pilat dat we gisteren vanaf de boot zagen.
Een echte toeristentrekpleister en dat begrijpen we heel goed. Een sneeuwberg is het niet, maar een beetje vergelijken kun je het wel. Door dat zand lopen en een beetje wegzakken, zelfs naar beneden rollen. Ach bekijk de foto’s. Wij vonden het ook een onvergetelijke ervaring. Vooral het uitzicht over de oceaan en de zandbanken voor de kust waren prachtig om te zien. Het licht op dat mooie zand. De zon die weer even schijnt. Een beetje regen en dan allemaal van die kleine putjes in het zand. De mensen die met hun schoenen in hun handen door het zand zwoegen. Hijgend boven komen van die lange plastic trap met aan beide zijden een oud dik klimtouw waar je je aan vast kon houden. Geweldig.
We rijden weer terug en komen op het idee om de trein te nemen naar Moissac of Agen en dan langs het kanaal te gaan rijden.
De gekneusde rib is te verdragen, maar bepaalde bewegingen vragen toch even te veel inspanning. Om dan toch de Pyreneeën te doen kan dan net even te veel zijn. En eerlijk gezegd ik wil wel weer noordwaarts gaan rijden.
Oké. Op naar het station. Fijn als er iemand achter het loket zit en je kan helpen. Ik ga vragen wat de mogelijkheden zijn. Om 12.06 uur kunnen we vertrekken, maar de fiets moet wel uit elkaar en helaas lukt dat ons niet zo snel. Geen probleem om 10 over 1 gaat er weer een trein, maar geen directe aansluiting. Maakt. Niet uit we avonturen het wel. Fiets uit elkaar. Ieder een deel en naar de andere kant. Wachten. Dan de trein in. Ging prima. Helaas maar één plek waar de fietsen mogen.
We waren niet alleen. Een beetje sjofele Fransman met een mooie hond zet zijn fiets neer. Hond gaat liggen en baas gaat op de grond zitten. Hele verhalen over geen werk, zijn kinderen en waar hij naartoe gaat. Dan net twee haltes voor Bordeaux komt er controle. Hij heeft het al in de gaten en pakt een envelop met verfrommelde papieren uit zijn tas. Natuurlijk om tijd te winnen. Maar de conductrice is onverbiddelijk. Hij moet de trein uit. Gelukkig heeft hij zijn fiets en die arme hond zal mee moeten lopen.
In Bordeaux is het druk en daar moeten we lang wachten en kijken. Zware bewaking door leger en gendarmerie. Heel veel vakantiegangers en natuurlijk ook trieste figuren die lopen te bedelen. We zoeken uit welk perron we straks moeten hebben en hoe we ieder daar met een halve fiets naar toe gaat. Startklaar in de gang naar de perrons. Op het bord kijken en dan 20 minuten de tijd hebben om op het perron te komen. Moeten we op het laatste perron zijn en dan ook nog een trap op. Gelukkig hielp een aardige Fransman ons die trap op. Pff. Ook in die trein zien we zwartreizigers. Tja, het is het proberen waard.
In Agen lopen we nog een rondje en zien al weer mooie dingen. Morgen rijden we langs het kanaal.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen