Dag 46, Lacanau - Lacanau, 15 km

Het weer:
We begonnen wederom met veel bewolking, leek net alsof het zou gaan regenen, temperatuur voelde je in de loop van de ochtend oplopen en in de namiddag brak de zon door toen werd het echt warm.

De route:
Vandaag een klein stukje gefietst van ene locatie naar andere en weer terug naar het centrum.

De gegevens:
Niet opgenomen.

Het verslag:

Bezoek

Al voor de zevende week onderweg zijn en dan bezoek ontvangen voelt als een cadeau. Gezellig kletsen over al onze en hun belevenissen. Samen uitkijken over de oceaan en de oceaanwind voelen. Kijken naar de surfers en alles wat er voorbijkomt.
Samen koffiedrinken, lunchen wandelen, een ijsje eten. Winkeltjes kijken en tot de conclusie komen dat je eigenlijk niets nodig hebt. Onze zwarte roltas met overbodige spullen; zoals een viertal routeboekjes, extra ketting, wat gereedschap en kleding. Het zal niet meer zo koud zijn als de eerste weken. Deze tas ligt nu bij Carmen en Nico in de auto en niet in een hotel. We vonden een wat kleinere tas in de supermarkt voor onze regenspullen. Gaan dus morgen een heel stuk lichter onderweg. Het was supergezellig.
We nemen afscheid en doen boodschappen. Vanochtend hadden we onze spullen op ons nieuwe adres achter kunnen laten. Alles was keurig in de kamer gezet. Een heerlijk terras en alleen het geluid van de vogeltjes. Fiets de trap opgetild en bij het terras gezet. Bijna geïnstalleerd en Hans krijgt een berichtje dat hij de oplader van zijn camera was vergeten op het vorige adres. Geluk nog dat het in dezelfde plaats is een paar km verder. Oef, dat zouden dan geen mooie foto’s meer zijn om te laten zien. Hij wil direct het gaan halen, maar ik was nog niet zo ver. Wil ik naar binnen gaan om mijn tasje te pakken ligt Hans daar te kreunen onder aan de trap met de fiets. Ik hoef natuurlijk niets te zeggen. Even wachten en we hadden het samen gedaan. Ja, we moeten snel want ze moet weg.
Weer een spiegeltje eraf. We hebben lijm. Maar eerst die oplader halen. Met een pijnlijke ribbenkast rijden we naar het oude adres. Daar staat de mevrouw al klaar met de oplader in haar hand. Ze heeft een prachtig geel speelpakje aan en ik denk dan dat je toch niet weggaat in zo’n pakje? Hier is dat blijkbaar anders. In de toeristenstraat zien we ook jonge meiden bijna in hun blote ……….. lopen.
Maar goed. Terug op ons nieuwe adres moet de schade toch even goed opgenomen worden. Broek een beetje kapot, wat smeer van de ketting erop. Nou ja, dat is het ergste niet. Zelf weet hij wel te concluderen dat het echt wel een gekneusde rib is en pijnlijk. Een aspirine en straks nog een en dan hopelijk goed kunnen slapen.
Jammer dat zo’n leuke dag dan toch in mineur eindigt.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen