Dag 56, Lieudieu - les Cinq Chemins, 57 km

Het weer:
Onweer in de ochtend en harde regen tot 9:00 uur, daarna zacht en om 10:00 uur bijna niet meer. Om 11:00 weer harde regen tot 12:00. Daarna weer een tijdje droog en om 13:30 uur weer harde regen, daarna geen regen van betekenis meer, de temperatuur liep op en het werd weer zonnig. De wind was matig, windkracht 2 uit het noorden.

De route:
Wederom over asfaltwegen op een enkele weg na, waar men de straat had opgebroken, lijkt wel, of heel Frankrijk op de schop gaat, overal opgebroken straten. Geen route bordjes, veelal over rustige wegen, met hier en daar een korte stevig klim, lange afdalingen.

De gegevens:
Vertrokken om 10:15 uur, gestopt om 16:00 uur. Lange pauzes gehouden of langs de weg geschuild. Ondanks alles toch redelijk ver gekomen. De verdere gegevens ontbreken, omdat de gps uitgeschakeld is geweest vanwege de regen. Het gevoel zegt meer gedaald te zijn dan gestegen.

Het verslag

Een wens

Stel je voor. Je hebt als klein jongetje een wens om ooit in een kasteel te wonen en het gebeurt ook nog. Dat is wat onze gastheer ons vertelde. Dertien jaar geleden gekocht. De kinderen studeren en het huis uit en met zijn tweeën het kasteel bewoonbaar maken. Is ze dus goed gelukt. Het prachtige 19e eeuwse behang had hij er gewoon af willen halen en alles wit willen schilderen. Totdat er iemand was die zei dat je dat kon restaureren en ook wist hoe dat moest. Het heeft een jaar geduurd om het weer zo mooi te krijgen. Geweldig. Hij vindt het ook prachtig om ons te volgen net als de twee andere gasten waar we gezellig mee hebben zitten praten. Ze zwaaiden naar ons vanuit hun auto toen wij even dat drukke stukje D-weg moesten doen. Kan nog veel meer vertellen, maar dat wordt te veel.

We hoefden ons niet te haasten, want het regende. En niet zo’n beetje ook. Toen we vertrokken kon dat zonder regenbroek. Heel veel over wegen door het bos en dorpjes waar nog steeds niets te beleven valt. In een ervan reden we recht op de bakkerij af. Ons lievelingsbroodje was al uitverkocht. Dan maar iets anders. En toch ondanks dat sombere weer weten we toch nog te genieten van de prachtige wolkenluchten en de kleurige velden die extra oplichten met dit weer.

Het rijdt gewoon lekker. Duurde niet lang of de kleine spetters werden groot en meer. De regenbroek aan. Onder een boom schuilen. Iemand die stopt en zegt dat we daar kunnen schuilen en andere mensen die dat niet toestaan. We gaan weer onder de boom staan en pakken onze lekkere koek. Hoe lang zullen we wachten? We wagen het erop en zowaar in Artas is een restaurant waar we bij kunnen komen.

Droog.
We gaan weer. Het rijdt prima. Een steil stukje en Hans stopt. Pakt zijn camera. Bukt. Op de grond ligt een halfdode grote zwarte hoornaar op zijn rug met zijn pootjes in de lucht te spartelen. De foto is mislukt en de hoornaar is niet meer.

De wolkenluchten en vergezichten volgen elkaar op. Er lopen nu zelfs koeien in de wei. Velden met stoppels over na het dorsen kleuren donkergeel. Het blijft ons boeien. Net als die kerktoren in de verte tegen een grijze wolkenlucht. Vaak merken we het tegelijkertijd op.

Spetters die dikker worden. Laten we de regenbroek maar aandoen. Nee, laten we hier ons broodje eten. Goede keus. Brood op en regen weg. Rijden weer. Hé, we gaan lekker. We kunnen verder komen dan gedacht. Zoeken en boeken. Een adresje langs de Rhône. We kijken uit op het water. Mooi toch?

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen