Dag 40, Les Moutiers en Ritz - Saint Gilles Croix de Vie, 80 km

Het weer:
Vanmorgen harde regenbuien, maar om 10:00 was het droog en kwam de zon er zelfs doorheen, vreemd benauwd warm en bijna geen wind, in de verte dreigende onweersluchten. Hoe lang gaat dat duren? Tot de koffie pauze en toen brak het onweer los. Daarna was het weer prima, beetje lichte regen waar je niet nat van werd. Aan het einde van de middag nog een buitje.

De route:
Weer prima aangegeven, alleen ook nu weer veel over zandpaden en doorsteek weggetjes, in de zomer misschien goed, maar nu met zo weinig verkeer is de weg beter te doen.

De gegevens:
80 km in 5 uur, gemiddelde van 16 km. 10:00 uur vertrokken en om 17:30 uur gestopt. Stijging 215 m, dalen 215 m

Het verslag:

Twijfels?

Wat te doen? Gaan we met de trein, boeken we daar of gaan we gewoon fietsen? Het werd de trein niet, want die rijdt daar niet naar toe. Dus gewoon op de fiets gestapt. En daar hebben we geen spijt van gekregen.
We vertrokken met even naar de zee te rijden. Een blik op oceaan en hup rijden.
Een man loopt voor ons en Hans belt. Direct kijkt de man op zijn telefoon. Nee man, wij komen eraan. Een heel ander landschap rijden we nu in. De polders van de Vendée een ander departement en iets andere routebordjes.
Prachtig licht door een beetje donkere lucht en dijken met hoog gras. Mooie kleuren levert dat op. Dit is de kust van het licht. Ja, dat vinden wij ook. In de watertjes en weilanden zien we kluten en kieviten en sterntjes.
Veel zout wordt hier te koop aangeboden. Het ligt in kleine, puntige hoopjes te wachten tot het verder verwerkt gaat worden. Langs de kleine kanaaltjes overal hutjes met aan een lange stok een heel groot net. Er worden krabben, garnalen en kleine vissen mee gevangen. Benieuwd hoe dat in zijn werk gaat, we zagen ze gisteren ook al langs het strand.
Een weg afrijden en zomaar de oceaan in? Ja, dat kan hier. Als het eb is kun je dus naar dat eiland Barbâtre. Via “Passage du Gois.” Er is gewoon een weg. We rijden er een klein stukje op. Helaas, om 4 uur is het pas weer eb. We kijken, drinken koffie, het gaat regenen, een beetje onweer. Wat nu? We doen net als de anderen en gaan ook lekker zitten eten.
Eten op, regen voorbij en rijden weer. Route iets veranderd en gaan.
Hoe ver kunnen we komen? Is daar een hotel? En jawel. Door het stuk afsnijden kunnen we dat halen. Door de duinen en langs de weg parallel eraan, want dat rijdt lekkerder rijden we langs gigantisch veel campings die allemaal hun eigen speelplek lijken te hebben. De een nog mooier dan de ander.
Langs de kust komen we dan toch weer een reuzenrad tegen. Er zit niemand in en wij hebben onze fiets bij ons. In je eentje erin is niet leuk. Het is nu een en al hotel en mooie huizen langs een prachtige rotskusten met wandelpaden. Wie wil hier niet heerlijk op vakantie? We zijn blij dat we deze weg volgen. Het is gewoon een feest en we rijden zo op ons hotel af. Het heet Sea View, maar dat is voor ons budget niet weggelegd. We hebben gewoon een achterkamer. Morgen weer iets anders.
De wandeling door het plaatsje eindigt weer met iets grappigs. Een man op een bankje schrikt op als hij ons aan hoort komen lopen. Hij was zijn teennagels aan het knippen. Dat doe je toch niet thuis?

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen