Dag 54, Saou - Bourg de Péage, 60 km

Het weer:
Wolkenloze lucht, zonnig en warm met harde tegen wind, nog steeds de Mistral.

De route:
Alleen maar asfalt wegen, eerst omhoog en later lange afdaling naar Crest en vanaf Crest even over een drukke D weg, daarna door een golvend landschap, uiteindelijk weer dalen naar Bourg de Péage, deels volgen we nu Velo de Drôme.

De gegevens:
Vertrokken om 08:30 uur, gestopt om 16:00 uur. Gereden 5 uur, 60 km, gemiddelde van 12 km p/u. Max 47 km p/u, langzaamst 2,5 km p/u in lichtste versnelling.
Stijgen 602m, dalen 808m.

Het verslag:

Voorwaarts

Een heel groot breed dal. Aan beide kanten bergen. De ene kant met grillige, hoge rotsen en de andere kant wat verder weg en glooiend. Daartussen wegen zoals de onze. Meestal een rustige fietsweg. Dorpjes en aan weerszijden van de weg maisvelden die nu besproeid worden. Lavendelvelden goed onderhouden en verwaarloosd. Velden met zonnebloemen die net beginnen te ontluiken. Een enkele heeft de luikjes al open. Zonnebloemen die nog niet eens boven je knie uitkomen. Graanvelden die roepen om gedorst te worden. Velden met ander groen dat we niet kennen. Stenen bruggetjes waar maar een auto tegelijk over kan. Stukken bos die ons koelte geven.
En daarbij de wind die met ons speelt. We krijgen hem niet mee. Kijken om ons heen en genieten van de uitzichten. Zeggen dat we dit mooier vinden dan langs de Rhône, maar werken moeten we wel. We krijgen het niet cadeau.

Heerlijk was het om uit Saou weg te rijden in die koelte. Maar 4 km naar de pas. Het was echt zo. En toen die heerlijke lange afdaling van 7 km. Ik vind dat genieten. In elke bocht meebuigen. Blij dat ik zelf niet hoef te sturen. Ja, en dan is het opeens afgelopen. Krijgen we korte klimmetjes en wat langere stukken recht of vals plat. De wind geeft niet toe. Hij duwt ons gewoon terug lijkt het.

Crest. Daar hebben we toen iets gegeten, weet Hans nog. En daar hebben we overnacht. Herkennen doe ik het niet. Verder willen we en waar gaan we uitkomen. Een lastige situatie voor een automobilist die net voor ons uit een parkeerplek wil wegrijden in Aoste sur Sye.Het is moeilijk voor de man. Er zitten heel wat krassen en butsen op zijn auto. Eerst gaat het goed en dan rijdt hij toch tegen een paaltje aan. Het lijkt hem niets te doen. Wij hebben geduldig gewacht en gekeken. Dat is dus typisch Frans.

Dan moeten we kiezen, maar de GPS en het routeboekje geven niet dezelfde aanwijzingen. Wat is de makkelijke en wat is de moeilijke? We besluiten de GPS route te volgen. Eerst leek die over een D weg te gaan, maar even later verlaten we de weg en moeten we omhoog, het blijkt de moeilijke, maar wel mooie route te zijn, de 13 km lange klimroute.En er zijn er een paar echt venijnig. Het is nu eenmaal zo. Kijk om je heen en geniet. Het is niet meer zo heet. Ja, die wind. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben.
Weer een hotel gevonden en op een terrasje mijn verslag gemaakt.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen