Dag 75, Maastricht - Tilburg, 120 km.

Het weer:
Het was bewolkt en er hingen mooie onweersbuien, fris met een zuid/westen wind, die later hard en westenwind werd. In de vroege middag kwamen er lichte buien regen waar je net niet nat van werd, maar het wel koud aanvoelde, waardoor je toch maar een jasje aan deed, maar dat was weer te warm. Uiteindelijk kwam de zon er toch weer door en eindigde we met een zonnetje.

De route:
De eerste 50 km reden we langs het kanaal, rechte weg, weinig verkeer en stops. De laatste 70 gingen we door stedelijk gebied en over fietspaden. Dit is gevarieerder, maar ook lastiger. Gelukkig geen paaltjes zoals in Frankrijk, waar je voortdurend moet afremmen en omheen slingeren.

De gegevens:
We vertrokken om. 09:00 en zijn om 18:00 uur gestopt. In totaal hebben we 6 uur gefietst, gemiddelde van 18 km. Maximum 32 km p/u. Stijgen 182 m, dalen 221 m.

Het verslag

Cirkel rond

Voor 8 uur de fiets naar beneden tillen en dat ging fantastisch goed. Fiets tegen het hek gezet met een afbeelding van een concert. Ontbijt buiten op het terras, tanden poetsen en weg. Nou nee, we moeten even André een high five geven. Ja, leuk. En dan sta ik op de foto zonder helm. Gauw terug naar de kamer, ik had de deur niet op slot gedaan.

Gisteravond was André nog wel met een groepje aan het oefenen geweest. Hans kon dat leuk vast leggen.
En op naar Tilburg. Best wel een eind. Hoe rijden we? Eerst het kanaal gezocht en gevonden. Uiteindelijk wordt zo’n kanaal saai. Een enkel vrachtschip passeert en een enkel plezierbootje. Fietsers veelal in groepjes. Een paar keer een brug over en een omleiding door een dorpje. Een keer sprak iemand ons aan en vertelde dat hij ook zo veel gefietst had.

Rijen bomen met groene bladeren en rijen met donkerrode bruinige bladeren. Af en toe een open stuk waardoor we meer wind hadden. Nog een keer kijken waar we af moeten slaan. Plaatsnamen die we niet kennen. Duizel, zijn we daar ooit geweest?
Fietspaden, fietspad langs de weg of samen de weg delen met de auto’s.

De luchten donker en licht en prachtige witte wolken waar de zon even doorheen komt. Je ziet ze wel op schilderijen met bijbelse voorstellingen. Een bollenveld? Nee, een aardappelveld in bloei. Niet een, maar meerdere velden. De mais die hier hoog staat en en al bruine pluimpjes laat zien. Een strook met wilde bloemen langs een akkerland. We staan er bij stil en genieten van het landschap.

Eindelijk een bordje Tilburg, maar dan duurt het toch nog wel even voor we iets bekends zien. Ja, dan lijkt het of je harder gaat rijden en opeens rijden we zo door het openstaande hek dat leuke stukje bos in en worden we als eerste begroet door drie vrolijke en blije blaffende teckels en daarna pas door Marianne en Diederik. Blij elkaar weer te zien. Heerlijk eten en bijpraten op hun nieuwe veranda. Spullen die we morgen niet nodig hebben neemt Diederik alvast mee naar huis. Zullen we dan morgen nog sneller gaan?

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen