Dag 50, Argeliers - Alignan du Vent, 62 km

Het weer:
Vanmorgen onweer en regen tot 09:00 uur, daarna onderweg naar Beziers nog wat spetters en verder droog met veel zon, warm zelfs. Eerst licht windje, later harde wind, meer mee dan tegen gehad.

De route:
De route was weer slecht, veel grind wegen, smalle paadjes langs het water, verschrikkelijk, geen fijne weg. We zijn daarom een paar keer uitgeweken naar de gewone weg, wel om, maar ging toch sneller. De markeringen ontbraken ook nog vaak, dit deel van de route geen aanrader.

De gegevens:
Om 9:30 uur vertrokken, eerst naar de bakker en toen fietsen. Om 17:00 uur gestopt. 4 uur op de fiets, 62 km, gemiddelde snelheid 13 km p/u, hoogste snelheid 45 km p/u. Gestegen 479 m, gedaald 431 m.


Het verslag:

Noordwaarts

Bij Chambre d’hôtes, hebben we gemerkt, kun je vaak pas om 8 uur ontbijten. Dat was bij de prijs inbegrepen. De mevrouw deed extra haar best met zelfgemaakte yoghurt en jam. Ze deed gisteren ook al heel erg haar best om onze tassen stofvrij te maken, onze flesjes af te spoelen en in de koelkast te leggen en we mochten de fiets schoon spuiten. Die was ook wel erg vies geworden van al dat stof. Tot overmaat van ramp merkte ik dat er op mijn beide benen net boven mijn sokken een flinke irritatie-lek zat. De enige verklaring die ik kan geven is dat ik allergisch ben voor bepaalde planten die langs het natte geitenpaadje bij Carcassonne stonden. Vervelend. Niet mooi en maar vet houden. Gaat wel weer over.
Gelukkig. De motregen tijdens ons ontbijt was over toen we vertrokken. Dapper op pad onze route weer zoeken. Gevonden en weer zwaaien naar de mensen op de bootjes. Langs havens met de vele huurbootjes en terrasjes en helaas weer over grindpaden en geitenpaadjes. Die laatste zijn we wel zat. Als het even kan en de weg is niet te druk, dan pakken we de gewone weg. Gaan we wel iets om, maar wel harder. Hoe mooi het ook is langs het kanaal. Nog meer plekken op mijn benen is niet nodig. Moet ik met een lange broek aan gaan rijden met dit warme weer? Nee.
Dit is het gebied met de vele kleurige oleanders, bougainvilles, geraniums en agapanthussen. Vrolijk uitgestald in potten op de stoep of ze staan gewoon in de tuin. De oleanders vormen soms brede hagen en zijn dan grote struiken. Prachtig om te zien.
De groep van 5 die we dachten niet meer te zien staan op een gegeven moment een pauze te houden vlak voor ons. Weer zo’n toeval dat we elkaar treffen. Wie zien ze nog even bij de sluizen in Béziers en dan gaan wij de andere kant op. Het zijn een aantal sluizen vlak achter elkaar als een trap. Er is daar een groot verval.
Vanaf die plek kunnen we de kathedraal boven in de stad zien. Daar willen we naar toe. Drie keer in Béziers komen en dan de kathedraal niet zien dat is te gek. Over oude bruggen en door smalle straatjes met eenrichtingsverkeer dat wij negeren rijden we omhoog naar de kathedraal.
Mooie glas-in-loodramen maken de kerk licht. Grote schilderijen aan de muren en een imposant altaar met erachter de mooie ramen. Buiten op het plein eten we ons broodje, maken een praatje met een stel Belgen en zoeken onze weg.
We zijn echt wel in het zuiden en de druiventeelt is hier alom aanwezig. Domaines heten de bedrijven met allemaal prachtige namen en grote toegangspoorten. Een enkel graanveld, waarboven de zwaluwtjes hun eten zoeken, ertussen en in de verte de bergen.
Het wordt nu echt kimmen en dalen. Is even wennen, maar het gaat goed. We rijden zelfs een stuk over het traject van een oude spoorbaan en dat liep heel fijn af. Gaan langs plaatsen komen waar we in 2015 ook al eens geweest zijn. Het geheugen van Hans zal vast wel een keer voor verrassingen zorgen. Ben heel benieuwd wanneer hij zal zeggen dat ik op moet letten, want daar hebben we toen een broodje zitten eten en daar hebben we koffie gedronken of overnacht. Hij is daar erg goed in. Als ik er ben herken ik het vaak wel, maar niet zoals hij dat kan.
Er zouden restaurantjes zijn in dit plaatsje, dus haalden we bij de Aldi alleen de nodige dingen voor ons ontbijt. We moesten het doen met iets van kebab en wat patat hier op het plein. Meer was er niet.
In de gang van ons verblijf hangt aan de muur een groot leeuwinnevel met kop en al en de bek open. De fiets leunt er tegenaan. In de kamer een verzameling van Afrikaanse kunst. Bovenste verdieping met dikke balken met jaartallen er ingekrast. Een brede stenen trap naar boven. En al hoeven we aan onze conditie niet te twijfelen. We komen toch hijgend boven. Effe wat anders dan fietsen. Ach.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen