Dag 8, 27 april. Lübeck - Wismar, 78 km

De route:
Vandaag gestart met het boekje Oostzeekust van bikeline deel 2. Halverwege kwamen we ook op de route van de eurovelo 13.
Voornamelijk asfalt een paar keer over grind en gravelpaden. De route werd met bordjes en kilometer afstanden goed aangegeven, bijna geheel gemarkeerd.
Als we over de gewone weg moesten waren het hele stille wegen, verder alleen fietspaden. Wel hebben we vandaag voor het eerst stevig moeten klimmen, de versnelling naar zijn laagste verzet. 21 klimmetjes, waarvan 11 zware, hoogste top op 555 meter, in vergelijking met Frankrijk nog niet hoog.

Het weer:
Prachtig zonnig weer, geen wolkje aan de hemel, strak blauw. Toen we begonnen om 09:15 was het fris, koud. Handschoenen en windjack aan.
Handschoenen en windjack konden in de middag uit, het werd uiteindelijk 8 graden, maar omdat de wind van zacht zuid-oost naar hard noord-west was gedraaid werd het in de schaduw toch weer fris. Geen klagen het is heerlijk fietsweer.

De technische gegevens:
Vertrokken om 09:15 en gestopt om 17:00 uur. Afstand 78 km, gemiddelde 17,9. Een batterij tot 75 en met de tweede batterij 15 km gereden in ecostand, twee keer naar zijn drie. Geen problemen, behalve dan dat de fiets begon te schudden als we naar beneden reden de wind had vat op de voortassen en kreeg daardoor een slinger, dit kon gecorrigeerd worden met remmen en bochtjes maken.

Het verslag:

Koningsdag

Een dag met een kroontje. Topdag zou je zeggen. Zo mooi. Vandaag moest ik weer denken aan het gedicht van Marjoleine de Vos. Het thuisfront heeft me het toegestuurd.

‘Achter weilanden weiden, daar weer achter
dijken, zee en Zweden. Waar zou je heen?”

Nee, hier hebben we geen dijken gezien. Dit is geen Groningen. Er is gewoon een lange kustlijn van kliffen. Vanaf ons fietspad zagen we tussen de bomen door de zee met zeilboten en meeuwen en zwanen. De weilanden en weiden zijn hier de golvende gele koolzaadvelden en de groene graanvelden afgebakend met bloeiende witte sleedoorns, meidoorns en fruitbomen.

En dan de bomen zonder bloemen in alle kleurschakeringen die je maar kan bedenken. In de verte achter de huizen geen groene maar een gele achtergrond.
De bossen waar we doorreden laten nog veel licht door tussen de kleine en fijne blaadjes. Op de grond krijgen witte bloemetjes een kans. Zijn het bosanemoontjes? Prachtig. Bij ons stond vroeger achterop de ansichtkaarten “Men hoeft niet naar het zuiden, het is hier fijn in Muiden.” Iets dergelijks zouden ze hier ook kunnen zeggen.
Zou je echt hier vandaan Zweden kunnen zien? Is natuurlijk op te zoeken. Komt thuis wel.

De plaatsen langs de kust lijken op alle kustplaatsen waar dan ook. Winkels, restaurants en flaneerden en toeristen.

In Travemunde staat een groep mensen in een kring te zingen voor de kerk. Ze worden geleid door de dominee? in een zwarte lange jurk en een witte plooikraag. De dienst is blijkbaar geëindigd en een ieder vertrekt. De kerk blijft nog even open. Voor ons een kans om daar even binnen te lopen. Mooi. Weer een cadeautje zeggen we dan weer tegen elkaar.

Voor de pont naar de overkant moet een kaartje gekocht worden. Beetje verwarrend die automaten. Goed kijken wat je moet doen. Het ding gaf vier tickets aan en ik wil er twee. Blijkbaar was dat bij twee Nederlandse dames voor ons al gedaan. Nemen jullie die twee kaartjes maar. We willen betalen, maar hebben allebei geen kleingeld en laten het zitten. En dan worden we helemaal niet gecontroleerd. Was een kaartje helemaal niet nodig geweest.

Regelmatig wordt er gestopt om het moois vast te leggen. Moe en voldaan komen we aan in hotel Seeblick. Tijdens het eten hebben we uitzicht op zee. Vanaf de kamer zou nog mooier zijn, maar je kan niet alles hebben. Hoeveel moois krijgen we nog te zien.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen