Dag 63, Alaincourt - Nancy/sud, 125 km

Het weer:
Mooi zonnig weer, temperatuur in de ochtend 12 in de namiddag 37. Wind uit noord/west. Eerst licht later stevig. We hadden tegen, maar omdat we door de bossen reden merkten we het niet op.

De route:
De route ging uitsluitend over asfaltwegen , de banden extra hard opgepompt. Ook werd de route met bordjes en km-afstanden aangegeven.

De gegevens:
Hoogste temperatuur vandaag 37 graden, wind uit NW.
Wij waren om 08:30 vertrokken en om 17:00 gestopt.
6 uur gefietst over 125 km gemiddelde van ongeveer 20 km p/u. Max 41 km. Stijgen 302, dalen 298m.

Het verslag:

Onder de bomen

Afscheid genomen van de familie. Ze moesten vroeg op voor ons. Pauline was zelfs nog even naar de bakker gegaan voor ons. Heel lief. We mogen langer blijven, maar we willen nu ook naar huis. Je kan toch ook op de trein stappen? Nou, nee dat is onze eer te na. We maken ons rondje af.

Op naar het kanaal dat we tot heel ver af kunnen rijden. Een goed pad en veel hoge bomen zorgen voor de broodnodige schaduw. Op de stukken zonder hoge bomen voelen we wel hoe warm het is. En als we na 60 km een plaats inrijden waar we eindelijk een kop koffie kunnen drinken zien we bij de pharmacy dat het 37 graden is.

En het kanaal? Wat vertel ik over onze route van vandaag? Viel er wat bijzonders te zien? Zeker wel.
Toch mooi als je een groene specht over het water ziet vliegen? Als je zomaar voor je wiel een adder over de weg ziet kronkelen? De bomen en de lucht prachtig weerspiegeld worden in het water?

We rijden onder grote transportbanden door die stenen uit een boot op een grote hoop lieten vallen. Het gaat gelukkig goed. We vragen ons af of er wel eens stenen afvallen. Grote steengroeves zien we ook. En het grappige is dat we nu de Saône, die al die tijd langs het kanaal liep gaan verlaten. Zien zelfs een bordje dat je naar de bron van de Saône leidt. We gaan nu de Moezel en het kanaal langs de Moezel volgen richting Luxemburg.

Het ging snel vandaag. Niet te geloven dat we in dit weer even 125 km wegtrappen. Onderweg wel flesjes opnieuw gevuld, want drinken moeten we. Als we naar ons hotel moeten gaan we van de route af en komen we langs een supermarkt. Even de koelte in en daar moeten ze van de kersen af. Voor 2 euro mogen we een zak kersen meenemen. We proeven ze eerst. En buiten smikkelen we ze lekker op. Wat koele frisdrank er achteraan en het laatste stuk gaat als vanzelf.

Op de hotelkamer probeer ik eerst het bed uit en merk niet eens dat Hans al gedoucht heeft.
En net als elke dag hoef ik geen eten klaar te maken. Wat een verwennerij. Er is een restaurant heel dichtbij. Uitstekend vinden wij. Geen zoeken. Direct aanschuiven. De serveerders en serveersters dragen allemaal iets zwarts op een rokje of op een korte broek. Het is warm en het kan allemaal. De serveerster die bij ons komt loopt in een korte broek met zwart t-shirt.

Prima, maar er is iets anders. Haar benen en armen zitten vol met tattoos. Ze waren het bestuderen waard. Ergens op haar onderbeen een uiltje met een bloem en op de achterkant van haar dijbeen een of andere vreemde kop. Serveersters moeten hard werken, dus we kregen de kans niet om nog meer te bestuderen.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen