Dag 51, Saint Jean de Fos - Fontanès, Notre Dame de Prime Combe (klooster), 76 km

Het weer:
Heet, zonnig en heet. In de ochtend bijna geen wind, na 11:00 harde wind meestal tegen. Helder weer, de hele dag zon.

De route:
Alleen over asfaltwegen, veel klimmen en dalen. Maar anders dan in Normandië en Bretagne, geleidelijker. Hier heb ik nog niet in zijn laagste versnelling hoeven te rijden, meestal in de derde of 5e versnelling en dan reden we ongeveer tussen de 5 en 7 km p/u, soms in zijn 2, en dan reden we echt heel langzaam.

De gegevens:
Om 8:30 uur vertrokken en gestopt om 17:30 uur. Gefietst 5:45 uur, gemiddelde over 76 km was vandaag ongeveer 13 km p/u.
Gestegen 853m en gedaald 833m.

Het verslag:

Een hete dag

Beginnen met het verhaal van zo’n dag is altijd lastig. Zeker als hij bijzonder eindigt. Maar goed. We vertrekken uit het pottenbakkersdorp door eerst wat van die smalle straatjes te nemen met zijn leuke regenpijpen langs de huizen en dakpannen gemaakt door de pottenbakkers. De auto’s moeten buiten het dorp geparkeerd worden en zeggen tegen elkaar dat we hier toch niet willen wonen.

Eenmaal op weg genieten we weer van de stilte, de rust, de krekels, later ook de cicaden en de vogels. De rivier zien we ver beneden ons en de enkele auto’s die langskomen zijn voor de kanovaarders. Een echt vakantiegebied. Klimmen moeten we en dan is het maar rustig doorgaan en in een ritme door zien te trappen. Achterop heb ik de kans om goed om me heen te kijken. Ook tijdens het zware werk. Op lila bloemetjes zitten zwermen een heleboel vlindertjes. Mooie gele vlinders vliegen even voor ons uit. Hoog in de lucht een grote vogel. Misschien een wouw. Zo komen we er wel.

De weg is mooi en het wordt later en drukker. Een tegemoet rijdende fietser wordt bijna geschept door de auto die ons voorbij wil. Even later rijdt de auto een parkeerterrein op en stapt de man haastig uit. Hij moest plassen.

De dorpjes waar we wat willen drinken slapen nog. Nou ja, de bars en restaurants zijn nog dicht. Pas in Mas de Londres is er leven en kijken we hoe ver we kunnen komen. Er is niet veel. Ja, voor 233 euro. En dan een voor 39 euro. Kunnen we dat halen? Goed in het boekje kijken en rekenen. Moet kunnen. Je kan er niet eten en er is een restaurant in een plaatsje in de buurt. We wagen het erop. We zijn nog vroeg, inmiddels 12:00 uur. Misschien kunnen we in een van die andere plaatsjes eten of een paar boodschappen doen. En echt 40 km lang is er in geen van die plaatsjes een restaurant of winkel.
Als we bijna af moeten buigen naar ons nieuwe adres besluiten we om in het dorp te gaan kijken waar het restaurant zou moeten zijn. We vragen en krijgen nee als antwoord. Maar er is wel een feest aan de gang. We gaan kijken en kunnen daar wat drinken kopen. Maar ja, we willen meer. Een man is bezig om zijn kraampje op te ruimen en wij gaan vragen. Na heel wat uitleg begrijpt de man wat we willen. Hij doet een hele geroosterde kip in stukken in twee bakjes met ui en saus apart. We betalen hem 12 euro. Ziezo ons kostje voor vanavond is gekocht.
Nu op naar naar Notre Dame de Combe. De telefoon erbij gepakt en de plaats ingevoerd. Best nog een zwaar stuk vinden we. Ach, dat laatste stuk gaan we ook wel halen. Warm is het, zeg maar heet. Gaan we goed, vraagt Hans. Ik heb de telefoon in mijn hand. Pff, er gaan ons auto’s voorbij. Zal wel. En dan opeens gaan we door een hoge poort. Zien mensen gezellig spelen en zien een paar grote beelden. We stoppen en iemand komt naar ons toe en zegt dat we er al zijn. Een ander komt erbij en zegt dat als we verder moeten over een akelig stenen pad moeten. Hij haalt water voor ons en dan komt er iemand aanlopen en vertelt dat hij op twee fietsers wacht. Oh, denken wij. En ja, zegt hij. Even controleren en inderdaad heeft hij onze naam in zijn telefoon staan. We zijn ber gewoon al. Hans steekt zijn armen juichend in de lucht. Hij was al aan het fotograferen geslagen en ik had de fiets vast, dus die viel niet om.
We blijken bij een congregatie-centrum te zijn beland. Eigenlijk een klooster dat ook gasten ontvangt. De man neemt ons mee en vraagt of we twee bedden willen of een bed en of we getrouwd zijn. Ja, zegt Hans later. Hij zag natuurlijk dat we geen ring omhadden. Nee joh. We hadden onze handschoentjes toch nog aan.

We krijgen een prima kamer met keukentje ,koelkast en magnetron, een prima douche. En de kip? Die gaat helemaal op. Dit hadden we helemaal niet verwacht.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen