Dag 36, Rohan - Redon, 89 km

Het weer:
Dit keer kan ik kort zijn, helder en zonnig, warm tegen de 25 graden aan en bijna geen wind of lichte wind uit het oosten tegen.

De route:
De eerste 60 km alleen maar over asfalt, de laatste kilometers weer over zachte grond, los grind bijna zand, dat scheelde wel 2 km p/u. Alleen maar naar beneden. Goed gemarkeerd langs het kanaal.

De gegevens:
Fietsen 5 uur, vertrokken 10:30 uur veel te laat. Gestopt 17:00 uur. 89 km, gemiddelde snelheid 17,8 km p/u. Max 29 km. Stijgen 132m, daling 182m.


Het verslag:

O, wat is het leven……

Fijn als de zon schijnt. Een oud liedje en een lekker deuntje. Het leek alsof we huppelend langs het kanaal en later de rivier reden. Een zondag zoals iedereen hem wil hebben. Om 11:45 uur dronken we koffie bij een Ibis hotel, daar hadden ze twee papier-maché poppen op een stoel, ze hadden wat met elkaar, maar waren ook ver weg van elkaar. Wat ging er in hun gedachten om, in het brein van beide kon je het lezen. What is her mind? Goed kijken. Lekker naar buiten en het water op of in. Langs het kanaal kan het water in maar op enkele plekken. Op een gegeven moment werd er scheepvaartverkeer mogelijk en zien we sluizen vol lopen en weer leeg lopen. Veel bootjes, veel kano’s, sups met mooie boegbeelden (de vriendin die voorop zit). Jeugd die van rotsen springt of van bruggen en sluizen. La vie est belle. Mensen die een praatje maken als we staan te kijken naar een boot en dat we dan kunnen zeggen dat de thuishaven van de boot onze woonplaats is, want het is de Verwisseling van C. Schilperoort uit Muiden.
Hoe bestaat het.
In Josselyn drinken we koffie bij een hotel tegenover een groot kasteel en in de lobby zien we een prachtig kunstwerk. Een man en een vrouw die een bepaalde levensinstelling hadden. Dat was heel duidelijk in de hoofden te zien. Mooi gedaan en bijzonder. Wat een heerlijke dag vanaf begin tot eind voor het eerst in korte broek en T shirt.
En dan wil een ieder nog weten of we goed geslapen hebben in Villa Kakelbont. Jazeker. Allebei een eigen bed zonder nachtkastje, maar wel wat plankjes onder het raam waar het gordijn voor hing. Een heerlijke chaos met ook nog een gordijn voor de badkamer anders zag je de ander op het toilet zitten in een smalle nis. We konden ons voorstellen dat er mensen zullen zijn die daar veel moeite mee zouden kunnen hebben. Ook daar weer plankjes en toestanden en snuisterijen.
En toen vanochtend het ontbijt. Pas om half negen. Veel te laat voor ons. Het werd kwart voor negen en toen was er nog geen brood. Het hele servies was uitgestald op tafel. Zelfs speciaal schoteltjes met mesjes voor de boter. Maar ja, dat stokbrood voor 4 mensen was zo op en we wilden meer. Moest ze eerst naar de bakker om meer te halen. Opeens kwam er ook kaas op tafel en in een hoek werd de yoghurt neergezet. In een glazen vitrinekast stonden misschien wel 60 blikjes thee waar je wat uit kon nemen. Nou ja. Het was me wat.
Gaan we weg zegt ze dat we nog niet betaald hebben. O prima. Regelen we. Zit ze met een paar gasten aan tafel nog lekkere rozijnen broodjes te smikkelen. Had de bakker er niet meer?
Slot van de dag was echt hilarisch. Ha, appartement gevonden. Mensen gaan naar binnen en wij ook. Maar dan. Dan moet je een berichtje gehad hebben met de code. En omdat je onderweg boekt en niet altijd internet hebt gaat dat niet altijd direct goed. Deze organisatie maakte er een potje van. Met de hulp van anderen lukte het om contact te krijgen. Na 2 uur staan we voor appartement no.3 hadden we nog geen code. Weer bellen. Contact. Geen antwoord en als er opgenomen wordt dan weer gelijk de hoorn op de haak. Ik stuur u een berichtje. Wat staat er in dat berichtje? In het Nederlands!!! Sleutel ligt onder de deurmat.
Ik kan er een nog langer verhaal van maken, maar het is laat. We zijn wat gaan eten en morgen maken we er een relaxte dag van.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen