Dag 60, vrijdag 28 juni, Sedan - Bogny sur Meuse - Sedan. 95 km, waarvan 20 met de trein

De route: Sedan - Doncery - Nouvion sur Meuse - Villers sur Meuse - Charleville Mézieres - Nouzonviles -Bogny sur Meuse - Charleville Mézieres - Trein - Sedan

We vertrokken om 09:00 uur en waren in 1 1/2 uur al 65 km verder, maar helaas weer terug. De weg goed gemarkeerd en op asfalt.

Het weer:
We begonnen met windjack aan, 19 graden en harde wind, later jack uit bij Charleville, de zon is verder de hele dag gebleven, temperatuur liep op tot 23 graden. Heerlijk fietsweer.

De gegevens:
De batterij in stand 3, was voor drie kwart leeg na 56 km. Gemiddelde van 20 kn p/u.
Helaas de bracket gebroken.

Het verslag:

Hoop

Wie denkt dat het met ons alles op rolletjes gaat, die heeft het mis. Over hadden heb ik het al eens gehad. Nu is het HAD.

Wat is er dan aan de hand? Oké, eerst een ontbijt met twee andere Nederlandse fietsers die dachten nog heel veel vlak te rijden. Zij gaan de andere kant op. We hebben ze uit de droom geholpen.

Hans brengt de tassen naar beneden en in de laatste had ik de oplader moeten doen en niet gedaan. Zijn we lekker onderweg worden we gebeld. Jullie zijn je oplader vergeten. Wat nu? Ze wil hem wel brengen, maar als ze hoort hoe ver we al zijn wordt het problematisch voor haar. Erg aardig aangeboden. We halen hem zelf. Hoe pakken we dit aan? Verschillende scenario’s leggen we elkaar voor. Het wordt het volgende plaatsje en daar pakken we de trein. Had nou even op internet gekeken dan hadden we geweten dat de trein maar tot Charleville Mézières ging en daar weer overstappen. Dus terug naar Ch M.

Krak, krak, doet de fiets weer. Hm, het lijkt net of mijn trapper een beetje wiebelt. O jee, dat ziet er niet goed uit. Gisteren had Hans al een paar keer gevraagd of ik wel trapte, dus toen was die bracket al stuk. Tot overmaat van ramp loopt de ketting er ook nog eens af. Rustig terugrijden naar Ch M en daar een fietsenmaker zoeken.

Etenstijd. Bij een fietsenwinkel stoppen we en even verderop gaan we ook maar eten. Twee uur. Winkel open. Nee, we kunnen u niet helpen. Volgende winkel. Nee hebben we niet. Het thuisfront hebben we allang gebeld.

Waar vind je nog een goede mecanicien die wat zijn ogen zien met zijn handen maken kan? Is toch dat liedje van die timmerman?

Naar het station. Ja die grote fiets mag zo in de trein en gratis. Volgende probleem hoe kom je op perron vier? De lift? Nee, fiets te groot. Wachten tot we weten op welk perron we moeten zijn.

Tassen in de lift. Fiets trap af en trap op. Er is altijd we iemand die wil helpen. Fiets in de trein. Geen controle. In Sedan loop ik vooruit om de lader op te halen. De aardige mevrouw hoort van het probleem en loopt direct naar het café op de hoek. Daar zit Sebastián, een goede fietsenmaker. Hij heeft wel een stuk in zijn kraag, maar dat heeft hij elke dag.

Hans gebeld. Komt hij aan zonder ketting. Heeft hij onderweg in het zijvak van de tas gedaan. Weg. O jee, verloren. Zonder ketting kan Sebastian ons niet helpen. Hans terug. Gelukkig gevonden en samen gaan ze naar de werkplaats. Morgenmiddag om twee uur weten we meer. Hans is de stad in om avondfoto’s te maken en ik vergeet te vermelden dat het stuk dat we fietsten weer mooi was en dat we nu echt in de Ardennen zitten.

En nu maar hopen. Had ik die oplader niet vergeten dan hadden we die fietsenmaker ook niet gevonden.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen