Dag 44, Royan - Soulac sur Mer, 20 km

Het weer:
Regen en onweer daar begonnen we mee. Toen we van de boot af kwamen nog een beetje regen, druppelen en in Soulac aangekomen regende het wat harder. In de middag kwam de zon erbij en werd het benauwd warm.

De route:
Deze hadden we in Royan nog niet nodig, de veerpont hadden we al gevonden, vanaf le Verdon wees het bordje naar Soulac en gingen we over een geasfalteerd pad langs het oude spoor, prima te doen.

De gegevens:
Niet echt interessant, 20 km op ons dooie gemak.

Het verslag:

Rust

Royan verlaten in de regen. Nog een dag daar was geen optie. De vreemde betonnen kerk gefotografeerd en op naar de pont.
Jawel, we snijden stukken van de Velodyssee af, want anders blijven we eeuwig onderweg. En dat is nu ook weer niet de bedoeling. Op de pont naar Verdon valt het ons op dat alle fietsers op eigen kracht gaan en waarschijnlijk ook stukken overslaan. Niet iedereen wil een praatje maken.
Onderweg merk ik op dat ik een beetje wiebel. Er lijkt iets niet goed te zitten. Toch maar even stoppen en kijken. Verdraaid, er zit een koppeling los en die ook. Dat was dus het probleem. Vastgedraaid en rijden weer. Hoe kan dat nou? De oplossing denken we is gewoon omdat de fiets nog helemaal niet uit elkaar is geweest. Andere jaren moesten we hem nogal eens uit elkaar halen om hem binnen te krijgen. Goed dat we dat weten. Even wat vaker nakijken.
Het fietspad is splinternieuw en loopt langs een spoorrail dat weer vrijgemaakt wordt voor waarschijnlijk een toeristentrein.
Soulac sur Mer is vandaag ons einddoel. Komen precies goed uit en hoeven niet te wachten tot drie uur om op onze kamer te mogen.
Een echte toeristenplaats met heel veel kleding- en schoenenwinkels. Winkels die tussen de middag dicht gaan en een enkel restaurant dat open is. Wij nemen een middagmaal een zien mensen langs schuifelen en kijken. Onze fiets even gestald en ook die werd bekeken net als de etalagepoppen met hun zomerse outfits. Zouden ze het allemaal verkopen?
Een wandeling naar het strand. De replica van het Vrijheidsbeeld bekeken. Ook de Fransen trokken naar Amerika.
En net als in al die andere plaatsen ook hier de hallen waar de markt wordt gehouden. Die in Royan was wel even groter.
Een pelgrimsplaats is dit ook. Op weg naar Santiago kunnen ze hier hun stempeltje halen in een kerk zonder torenspits. Waarom die er niet is werd ons niet duidelijk. Het altaar mooi in zijn eenvoud geflankeerd door drie prachtige glas-in-loodramen. En dan een wijwatervat van een bijzondere schelp.
Onze wandeling langs het strand wordt opgevrolijkt door Diederik die belt en we nemen plaats op een vlondertje bij een douche. Wel ruim er vanaf. Er zijn mensen die het water in gaan.
Zo kuieren we wat. Maken de fiets schoon. Schrijven wat en maken ons op voor morgen. Wat een leven.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen