Dag 53, Pougnadoresse - Richerenches, 78 km.

Het weer:
Weer prachtig zomers weer met hoge temperaturen, boven de dertig graden , gelukkig wel een harde wind, die dit keer fris aanvoelde, maar ook krachtig was.

De route:
De route ging over rustige wegen, niet gemarkeerd, wel goed te doen, aan het einde een klein stukje grindpad.

De gegevens:
Vroeg kunnen vertrekken (07:45) gestopt bij het overnachtingsadres 17:45 uur. 6 uur gefietst en 4 uur pauze genomen. Gemiddelde snelheid 13 km p/u, hoogste snelheid bij dalen, 45 km p/u. Stijgen 699, dalen 777m.

Het verslag:

Lavendelvelden

Jawel kregen ze verschillende keren te zien vandaag. Grote en kleine velden en met en zonder onkruid. Zelfs een veld met olijfboompjes en daartussen lavendel.

Het lukte om direct ons bed uit te gaan en vroeg te vertrekken. Echt waar. De wekker gaat om 6 uur. Ik heb de baas van het verblijf niet meer gezien. Hij mag ons bed weer afhalen, de flesjes weggooien en de andere spullen. We maken er geen rotzooitje van. Ik vraag me af of hij uitzoekt wat bij welk vuil moet. We merken dat ze hier in Frankrijk erg strikt zijn met scheiden. Heerlijk is het als je zo vroeg weg kan rijden en dan direct al een klein hellingen af en verkeer van rechts. De man op de trekker trapte snel op de rem en liet ons glimlachend voorgaan. Ook hij kwam van zo’n helling.

We wisten het. We zouden wat klims krijgen en die waren niet mals. Het voordeel was wel dat we heel veel tussen de bomen reden. De dorpjes die we passeerden hadden geen bakker en geen bar meer. Vaak ook geen arts. Soms zagen we grote flyers met een oproep van: “twee artsen gezocht.”

Saaie bedoening in die dorpjes. En als ik dan zo’n tijd op de fiets zit moet ik toch wel een keer plassen. Toen ik dus een geschikte plek zag wilde Hans wel voor me stoppen en kon hij wat water drinken. Net toen ik weer bij de fiets stond kwam er een mountainbiker het bos uit. Hij had me zo maar tegemoet kunnen rijden. Ha, net op tijd weg.

Bijna bij een grote plaats worden we toch een zijweggetje ingestuurd en even later komen we bij een chateau waar we wijn kunnen proeven, maar geen koffie kunnen krijgen en wel onze flesjes weer vullen. Drinken moet wel met die wind en die warmte. Ja, hier zijn we al eens geweest, zegt Hans. O, zal wel.

In Pont d’Esprit ga ik naar de bakker. Ik moet mijn briefje van 10 in een automaatje doen en krijg dan in een bakje wat geld terug. Het bonnetje komt niet en het winkelmeisje moet dat toch in orde maken, want zij heeft de verantwoordelijkheid. Ik snap er niets van. Volgens mij moest ik toch meer dan 4 euro betalen, maar na even bellen krijg ik nog 2 euro terug. Oké. Lekker goedkoop brood.

Het restaurant waar we gaan zitten is ons voorlopig niet kwijt. We drinken koffie, zoeken uit hoe we verder gaan en waar naartoe en bestellen later eten.

Andere route dan het boekje vermeld zonder noemenswaardige klims. De wind blijft behoorlijk. En we menen weer de Mont Ventoux te zien. Net als vorig jaar.

Vlak voor ons nieuwe adres worden er abrikozen en perziken verkocht. Dat laten we niet aan ons voorbij gaan. En op ons nieuwe adres staat een wasmachine die we mogen gebruiken. Een aangename meevaller. De was is droog als wij ons bed instappen. Nu eens een keer geen geklieder onder de douche en je natte spullen door een handdoek rollen om ze droog te hebben de volgende ochtend.

Gaat het lukken om morgen vroeg weg te gaan? Eerst maar eens slapen.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen