Samen

Doe dit, doe dat, doe dit en doe dat op het ritme van de sirene van de brandweerauto, toe tie, toe ga, want die kwam voorbij terwijl we gezellig zaten te eten bij de Druiventros in Berkel Enschot. De ober komt ons Iets brengen en zegt dat dat geluid hem doet denken aan zijn vrouw die dat steeds tegen hem zegt. Wij schieten ongelooflijk in de lach. Onze avond kan niet meer stuk.

Vanochtend zijn we om 8 uur vertrokken. We zouden het windje in de rug hebben. De buren zwaaien ons uit. Het werd ook een mooie rit, met wind in de rug. Door de Naardermeer en langs de Vecht naar Nigtevecht via de wokkel, de rare kronkelbrug over het Amsterdamrijnkanaal naar Utrecht. Het was heerlijk rustig. Zwaluwtjes vliegen af en aan, meerkoeten maken hun nest en eenden zoeken hun weg met een koppel kleintjes. Kieviten dansen in de lucht en ooievaars zoeken hun nest op en beginnen te klepperenDe bermen kleuren geel en wit van het fluitenkruid en het raapzaad. En dat zien we de hele route lang. Bomen nog in het jonge blad kleuren prachtig lichtgroen en goudkleurig. Het is een en al genieten.
In Utrecht drinken we koffie en rijden langs het huis waar Hans zijn opa en oma woonden. Recht tegenover de Munt.
In het kanaalwordt er flink geroeid en langs de weg doen hardlopers hun best. De een achter de kinderwagen, de ander met een hond die niet mee wil en een volgende met kind op de fiets. Een volgende staat weer ijverig te rekken. Zo wordt de zaterdagochtend goed besteed.

Na Vianen moeten we even om en komen de Lekbrug op. Druk autoverkeer. Op de vluchtstrook zit een aalscholver. Waarschijnlijk te laag overgevlogen en geraakt. Zielig. Hopelijk wordt uit zijn lijden verlost door agenten. We rijden richting Leerdam en gaan met. De pont over. Even van het zadel af. Rijden nieuwe weggetjes en zeggen tegen elkaar dat we ook deze route mooi vinden. Een vrouw op de pont vraagt of het leuk fietsen is zo. Haar man wil niet mee. Ging in de tuin werken. Tja, wij zijn samen. Ieder zijn ding. Op een smal landweggetje vliegen een paar ganzen rakelings voor ons langs. Oef.
Als we een bankje hebben gevonden voor een broodje komt er een vrouw met hondje op het andere bankje zitten en gaat zitten roken. Hmm, dat was effe niet aangenaam, maar ons uitzicht was fantastisch.
Na 115 km komen we bij Marianne en Dennis aan. Zelfs Diederik is er al met onze kleding tassen. Zo konden we heerlijk doorrijden. De nieuwe versnelling bevalt uitstekend. Morgen richting Antwerpen.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen