Dag 19: zaterdag 18 mei. Saint-Lô - Pirou
Plage. 51 km

De route:
Saint-Lô - Le Couvert - Hébécrevon - Mésnil-Vigot - Periers - Lessay - Créances - Pirou-Plage.
De eerste 27 km langs een autoweg, daarna Voie Verte en de laatste 3 km weer langs autoweg.
De route die de GPS en RouteYou hebben gemaakt beviel ons niet, te lang langs de autoweg.

Het weer:
We begonnen met mist, na de zware onweersbui van gisteren wel logisch, de mist trok snel op en toen werd het warm, bijna geen wind, waardoor de zee een gladde spiegel was en helemaal geen zeegeruis van golven. Bijzonder die stilte aan zee.

De gegevens: 51 km 2 uur 30 gereden, gemiddelde 18 km. Stijgen 310, dalen 324. Twee grote 1 km, gem. 8.4 in 8 min. Ondersteuning stand 2; tweede 1.20 km, gem. 10.4 in 7 min. Ondersteuning stand 3.
Nog een half volle batterij over.

Het verslag:

Stuk?

Wel of geen ontbijt. Luie mensen nemen een ontbijt erbij, dan hoef je niet naar de winkel. Als het een goed ontbijt is dan neem je voor je lunch ook nog wat mee.

Het toeval wilde dat we geen waterkoker hadden op onze kamer en zonder een kopje thee is een ontbijt op de kamer niet zo lekker. Toch maar een ontbijt besteld. We waren de enigste gasten zo vroeg.

Hadden we gisteren dat restaurant met die oude auto’s en zo. Wat we nu zagen was
ook weer bijzonder.
Op verschillende plekken stonden oude schoolbanken met oude boeken en schriften.
Aan de muur foto’s van schoolkinderen die aan het spelen waren of poseerden. Op een lijst hing een muts met ezelsoren. Arme kinderen toen. De lijst met regels was ook leuk om te lezen. Als je het niet snapte moest je het maar aan de meester vragen.

Dat ontbijt duurde dus even langer dan gewoonlijk, want de camera moest even gehaald worden.

Vanuit ons raam hadden we zicht op de gebouwen van de prefectuur met op het hek grote foto’s van de bevrijding. In de stad ook veel reclame voor 6 juni en veel Amerikaanse vlaggen.
De kerk is toen gedeeltelijk verwoest en je kunt goed zien hoe dat is opgelost.

Langs de remparts de mistige stad uit richting Pirou. Helaas geen leuke route het eerste stuk. Een lange weg recht naar beneden. Dat scheelde. We werden het zo zat dat we eraf zijn gegaan en op rustige landwegen kwamen met aan beide zijden van die dikke houtwallen waar veel vogeltjes in zitten te zingen en te kwetteren. Van die hele kleine vogels die op een grasspriet kunnen zitten. Als je dichterbij komt zijn ze alweer weg. Daar werden we zen van. Zo heerlijk rustig was dat.

In een dorpje konden we de voie verte op en waren helemaal gelukkig. Opeens in de verte weer de zee.

Onze middagmaaltijd in een leuk restaurant aan de zee met zicht op de fiets.
Wandeling langs het strand, ‘s avonds een broodje aan het strand. Onze dag kan niet meer stuk.

Nou ja, stuk. Er is iets met de IPad van Hans. Het opladen van de foto’s wil niet lukken. Het thuisfront al om advies gevraagd. Gisteren is het uiteindelijk gelukt, maar of het vanavond gaat lukken?

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen