Dag 30. Ploubazlanec - Ploubazlanec, 20 km fietsen in de omgeving.

Het weer:
Heerlijk zonnig weer met lekkere temperaturen, korte broeken weer. Nog wel harde NO wind.

De route:
Vandaag zelf een route gezocht, wederom met klimmen, maar geen bagage, scheelt wel.

Rust

Wat doen we vandaag? Toch maar even op de fiets stappen? Stel je voor dat we het verleren. Er moet hier in de buurt een heel bijzonder eiland zijn van drie vierkante kilometer groot en daar bloeien fantastische bloemen. L’ile de Bahar daar moesten we naar toe. Voor ons een deceptie. We waren er zo. Het was er loeidruk en eerst konden we niet toen weer wel en toen weer niet en fietsen mochten helemaal niet mee. Nou, weet je wat? We gaan gewoon niet. We zien genoeg moois.
Alleen de baai al met al die kleine rotseilanden was prachtig om te zien. We hebben er een beetje rondgekeken en zagen dat het Best Westernhotel daar is. Bijna waren we daar gisteren beland. Dan was het niet moeilijk geweest.
Veel later toen we ons broodje aten op de trap bij de kerk vertelde een man dat je heel veel moet betalen als je je fiets mee wilt nemen het eiland op. Er zit daar een fietsverhuurbedrijf. Ja, snappen we.
De kerk waar we voor zaten deed ons niet veel. Een paar kleinere kerkjes wel. Die hadden geen klokkentoren, maar een klokkengevel met aan de ene kant een trappetje om boven bij de klok te kunnen komen. De touwen van de klokken gingen door het dak heen. We probeerden ons er een voorstelling van te maken hoe een reparatie van het touw of iets anders zou gaan. Moest er eerst een trap tegen de zijkant gezet worden en moest je dan over die enge stenen traptreden naar boven en dan nog even opzij om erbij te kunnen komen? Het leek ons een heikele onderneming.
In het portaaltje hingen herdenkingsborden van vissers die omgekomen waren op zee. De man van bij de kerk vertelde dat er meer vissers omkwamen in die tijd dan mijnwerkers. Vanuit deze omgeving voerden de vissers naar IJsland om daar te vissen. Vandaar ook een prachtig beeld van twee weduwen die door Pierre Loti genoemd werden in zijn boek.
De kerkjes hier zijn anders dan in Normandië. Daar zagen we heel veel zadeldaktorens. Waarom dat zo verschilt weten we niet. Misschien het geld.
Zo houden we onszelf wel zoet. Even hier kijken, even daar. Oh leuk, die bloemen bij dat kruis. Weer een vergezicht met eilandjes. Hadden we niet gezien als we hier niet langer

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen