Dag 45, donderdag 13 juni, Gaillac - Entraygues sur Truyère. 92 km

De route:
Gaillac - Cajarc - La Vayssiere - Cadrieu - Montbrun - Larroque Toirac - Balaguier-d’Olt - Barsagol - Capadenac - Montredon - Port d’Agrès - Agrès - Bellevue - saint Parthem - La Vinzelle - Vieillevie - Monplaisir - La Môle - Entraygues sur Truyère.

Op de Gps de route uitgezet aan de hand van het boekje midden Frankrijk. Veel langs de rivier de Lot, maar ook af en toe naar beneden over kleine paden of omhoog, met veel klimwerk en een hele lange afdaling naar Port. Op de top 41 km, naar beneden zaten we op 54 km, eten en nog eens bijna 40.

Het weer:
Net als gisteren in de ochtend fris, na de middag warm, de hele dag zon, minder bewolking en minder wind.

De gegevens:
Om 08:30 vertrokken om 17:00 uur gestopt, we konden nog net gebruik maken om 13:30 uur van de middag lunch.
Gemiddelde van 14.5 km p/u
Meer geklommen dan gedaald, hoogste snelheid 48 km, minste 4 km p/u.
Batterij, voornamelijk in z’n 1 een enkele zware klim 3, na de lunchpauze even in de 2. Rest bijna niets meer over.

Het verslag:

De Lot

We zitten echt in de heuvels en zien de rivier de Lot de ene keer dichtbij, de andere keer van hoog en weer een andere keer weer wat verder weg. Omhoog en lang omlaag daar houden we wel van.

Het kattenhuis dat we verlaten hebben was wel weer bijzonder. Vier zeer speciale katten hebben daar een luxe leven. In het hele huis speciale plekjes voor ze om te klimmen en te spelen. De mevrouw vertelde dat ze met ze gefokt had en dat ze daar nu te oud voor waren. Voor elk raam zat een hor aan de buitenkant. De ramen gingen naar binnen open, zodat ze in de vensterbank in het zonnetje konden liggen.

Een droogtoilet behoorde ook tot de bijzonderheden van dit huis. Zo iets als net als de katten. Op de deur van het toilet werd uitgelegd waarom dat beter is dan met water door spoelen. We hebben het al meer mee gemaakt. Ik ben alleen een beetje allergisch voor zaagsel.

Het is wel spannend om een route te rijden waar je geen duidelijke beschrijving van hebt.
Het blijft opletten geblazen, dus vanmorgen eerst maar een aantal plaatsnamen opgeschreven. Het klopte. Dit is een prachtige route met kasteeltjes hoog op de heuvels. De daken van de huizen met leisteen bedekt. Prachtig bloeiende rozen overal en wat de laatste dagen ook opvalt is dat we door eikenbossen hebben gereden.

Dennenbomen zien we niet meer. Wel notenbomen.
De velden zijn gemaaid en we zien koeien. Echt een heel ander gebied. Zagen we twee dagen geleden nog omgeploegde velden met witte hoopjes. Ik denk dat ze zich hier ook af zullen vragen wat de bedoeling daarvan is. We zijn wel gaan kijken en zagen dat het allemaal witte veren waren. Ook zien we nu geen vissers. Het is zo’n ander gebied. Wel pittig om te fietsen, maar met de assistance goed te doen.

Gelukkig kwamen we nog een plaats met winkels tegen en uit voorzorg wat eten gekocht. Die zorg bleek onterecht. Na een stuk hoog boven de rivier kwamen bij de rivier uit en een restaurant. We waren de laatste gasten. Er moest eerst in de keuken gevraagd worden of het wel kon. Ja hoor. Tafeltje bij het raam met zicht op de fiets. Uitstekend. Zodra ons tafeltje was schoongemaakt en gedekt werd er al iets te eten voor ons neergezet. Er bleek maar één menu te zijn. Geen probleem. Het dessert mochten we wel kiezen. Er werd heel wat opgenoemd en toen we fruit hoorden zeiden we direct ja. Cerises. Kersen zei ik en de jonge vrouw probeerde het na te zeggen. Ze wilde het graag onthouden. Even later kwam ze met een schaal vol met aardbeien en de laatste kersen. Ze waren heerlijk zoet. Op de witte placemat heb ik voor de aardigheid een bedankje geschreven in het Frans en het Nederlands.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen