Dag 23, woensdag 22 mei, Saint Malo - Plurien. 47 km.

De route:
Saint Malo - Dinard - Pleurtuit - Tréméreuc - Les Rues - La Crochais - Ploubalay - Trégon - Les Vaux - La Hingandais - Le Guido - Eglise Notre Dame - Les Listres - Matignon - Pléboulle - Port à la Duc - Saint Aide - Fréhel - Plurien.
Met de boot over naar Dinard, daar de rue de la gare opgezocht en via rue de Ampère kwamen we op de voie verte, die doorloopt tot Rennes, bijna weer te ver door gereden. Na 15 km van het pad af en toen begon het klimmen en dalen, soms door weilanden dan weer asfalt bijna geen drukke wegen. Rond 13:30 begon het te spetteren en zijn in stadje Eglise Notre Dame wat gaan eten, daarna weer een via verde om vervolgens na Matignon weer stevig te klimmen en te dalen. Om 14:00 uur weer regen, we besloten door te steken vis een drukkere weg naar Fréhel, na een half uur weer droog en warm, rond 15:00 uur op ons adres.

Het weer:
Wolken en zon halverwege regen, aanvankelijk veel regen eind na de regen geen wind meer en werd het heet.

De gegevens:
10:05 met de boot om 10:45 weer op de fiets en 15:00 uur gestopt.
47 km 4 uur ongeveer 12 km p/u.
Batterij vlak in zijn 1, heuvels op 3 en later 4. Halve batterij over.


Het verslag:

De boot

O,o, wat een geluk. Gisteravond ontdekten we dat we met de boot naar de overkant van de baai konden. Dat betekende dat we vanmorgen niet hoefden te zoeken, want vorig jaar was dat echt puzzelen. Toen waren we veel te laat om dat te ontdekken.
Nu hadden we een korte maar mooie overtocht met zicht op St. Malo met zijn dikke muren en eilandjes en rotsen eromheen. Eén van die eilandjes kom ik nog op terug.
In de baai lagen allerlei boten aan hun anker te dobberen. Toen we met onze grote fiets de boot op gingen kwam er een man aan met zijn plastic bootje op wielen. Het water deinde enorm, maar de lenige man sprong in zijn bootje en na enig gewiebel en gedoe peddelde hij vrolijk weg naar zijn boot die ergens aan het anker lag. Zo moet blijkbaar iedereen bij zijn boot zien te komen. Aan de overkant aangekomen helpen twee mannen met de fiets omhoog brengen de trap op. En zo hebben we een lastig stuk overgeslagen.
Heel veel kilometers maken we niet en terwijl we zoeken naar overnachting krijgen we toch weer een bui op ons pet.
Tijdens het fietsen genieten we van de stilte en de uitzichten en mijmeren over hopelijk heel veel later dat we zo’n rit weer herbeleven.
Het gezang van de vogels, de meeuwen achter de ploeg, in een groot veld de leuke blauwe bloemetjes met verdwaalde klaproosjes en margrieten.
Ook de dorpjes lijken helemaal stil en verlaten, maar met etenstijd zie je bij de restaurants weer bedrijvigheid. Pakte voor ons goed uit. Tegelijkertijd bedenken we vaak dat we dat maar eens moesten doen. Als je binnen komt zitten er al heel wat mensen. Voor ons een goed teken. Vaak goed en niet duur.
En nu dat eiland. Eén zo’n eiland voor St Malo heet Le Grand Bé. Tijdens onze tocht gisteren over de muur zagen we een bordje. Tombeau de Chateaubriand. Daar wilde ik meer van weten. Vond het niet meteen, maar in dit hotel vermeldt een brochure het met de voornamen. Ja, hij had er twee. Dat Chateaubriand een vleesgerecht is wist ik wel en natuurlijk vernoemd. Er ligt heus geen stuk vlees in die kist. Ik kreeg alleen maar vleesgerechten te zien en hoe ze klaar te maken. De voornamen erbij bracht me bij Wikipedia en die vertelt me vrolijk dat de kok van Chateaubriand het gerecht had gemaakt en de baas ging met de naam pronken. O ja, de baas is van alles geweest, schrijver, minister, ambassadeur enzovoort.
Eén klein linkje naar onze tijd. Tja, wat zou ik hier nou mee

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen