Dag 4, 90 km. Antwerpen naar Groede.
Half negen vertrokken, 17:00 uur aangekomen.
Het weer:
We vertrokken met bewolking, was koud, lichte tegen wind en later werd het als maar zonniger en de wind harder. Geen korte broeken weer, geen regen en dat is ook fijn.
Route: Antwerpen-Zwijndrecht-Vrasene-Sint Gilles-Waas-Stekene-Moerbeke-Zelzate-Assernede-Boekhoute-Watervliet-IJzendijke-langsTurkeye-Schoondijke-Boerenhol-Groede.

Allereerst dank voor jullie berichten, we lezen het met veel genoegen.

Verslag: het eerste deel koud, het tweede deel prettig over mooie fietspaden en het derde deel zwaar tegen de als maar harder wordende wind in gereden.

De natte pij

We verblijven in Herberg de natte pij in Groede Zeeuws Vlaanderen. Pas nadat we Zelzate voorbij waren hebben we geboekt.
Tja en dan gaan wij ondertussen verzinnen hoe ze aan die naam komen en dat zijn dan van die ideeën waar leuke grappen over gemaakt kunnen worden. Niets van dat alles is natuurlijk waar. Brave monniken hebben lang geleden dit hele gebied droog gemaakt door sloten te graven en dijken te maken. Met een lange pij aan loopt dat natuurlijk niet altijd goed af.
We kwamen er snel achter, want op de hotelkamer lag alle informatie keurig op tafel. Weg alle gekke ideeën.
Het hotel is gevestigd in een oude winkel, dus museum met wel alle moderne voorzieningen. Hans pakte direct zijn fototoestel nu het licht nog goed was.

En dan de rit er naar toe. Onderweg had ik gezegd dat ik het verhaal zou beginnen met de Belgen te complimenteren met hun geweldige fietssnelwegen. Ze leiden vaak over de routes van oude spoorlijntje. We moeten nog achterhalen of het voor personen of goederen was. Prima ondergrond en alles goed aangegeven. Af en toe werden we ingehaald door zo’n snelfiets. Die houden we echt niet bij.

Nog nooit hadden we Zeeuws Vlaanderen gedaan en we zeiden tegen elkaar dat je er echt geweest moet zijn, en dan zeker op de fiets, om te weten hoe het is om er te wonen en het te beleven.
Velden kaal en nog niet ingezaaid, velden gemaaid, geploegd en ingezaaid. En we hebben staan kijken naar het aardappelen poten. Gaat echt niet met de hand, maar met vernuftige machines.
Op een gegeven moment kwamen we weer in Nederland. De grenspaal van 1848 gaf dat duidelijk aan. Heeft blijkbaar 18 jaar geduurd voor ze hem plaatsten. Aan de ene kant een auto met Belgisch kenteken en aan de andere kant een Nederlands kenteken.
Toen kwamen de eindeloze lange wegen met dan weer wel dan weer geen bomen. In de verte ook zo’n ontzettende lange rij populieren namen we aan. We vermoedden daar een kanaal. Uitleg kwam al gauw. Het Leoploldkanaal. Aangelegd na 1830 toen de Nederlanders de sluizen dichthielden en de Vlamingen hun water niet meer kwijt konden.
Zo krijgen we toch aardig wat geschiedenis mee.

Wat ons vooral bijblijft zijn die lange rijen met bomen nog vers in het jonge blad en het kijken in de verte. Kerktorens was ik aan het spotten.
In België de bordjes met bijvoorbeeld sluikstort, wegkapitein….
Morgen zitten we aan de Belgische kust.

We houden ons aan het elfde gebod.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen