Dag 63, maandag 1 juli, Dinant - Visé - Lanaken
115 km, + 20 km taxi.

De route:
Dinant - Hoi - Luik - Visé - (Lanaken).
Alleen maar asfalt, goed gemarkeerd met veel omleidingen. Een verschrikkelijke route met veel omleidingen en af en toe iets moois. Ik heb het zo mooi mogelijk in beeld proberen te brengen vanuit verschillende standpunten.

Het weer:
Prima fietsweer, met 18 graden vertrokken, harde koude tegenwind, later 21 graden wind licht in de rug. Geen regen een beetje zon.

De gegevens:
Tot aan Namen in hoogtempo, 62 km, maar daarna ging het minder en bij het Alberkanaal was het afgelopen. We rijden tandem, dus er is maar een stel trappers nodig, maar zo werkt het niet. Het tempo zakte weg. 115 km tot Visé, gemiddelde van 18 km over 7 uur fietsen.
De batterijen, 1 tijdens de middagpauze weer tot de helft opgeladen, de tweede batterij voor de helft op. Goed vooruitzicht nog meer dan 40 km in stand drie haalbaar. Een uur of twee over om 25 km p/u te halen, maar helaas.een taxi bracht ons naar het hotel.

Het verslag:

Fini, terminé

Hadden we toch op die bidstoel plaats moeten nemen? Hadden we toch een gebedje moeten doen? Hadden we gewoon een hotel in Luik moeten boeken?
Hadden, hadden, hadden. Het was in ieder geval dan zeker morgen gebeurd.

Maar goed. We zaten weer alleen te ontbijten in de mooie kloosterzaal met overal foto’s en herinneringen van jazzmuzikanten. De uitvinder van de saxofoon is in Dinant geboren. Vandaar. Er kwam geen serveerster in dirndljurk. Nee, dat was gisteren.

Heerlijk op tijd weg. Kijken wat de dag ons brengen zal. De kronkelende Maas met tegenwind met zijn prachtige huizen en rotsen. Regelmatig ganzen ontwijken.Tot aan Namen was dat het geval.

Daarna was het iedere keer van de Maas af. De ene na de andere omleiding viel ons ten deel.
Zo kenden we deze route niet van een aantal jaren terug. Zullen we Maastricht of Lanaken halen? De laatste is maar acht kilometer verder.
Ha, we naderen Luik. Overal zijn ze aan het werk op onze route. Afstappen, opstappen, rijden, lopen, weer afstappen. O jee, welke kant moeten we nu weer op? Brug over, naar beneden, weer omhoog. Slingerend onder bruggen door waar veel mensen lopen. Het schiet niet op. Toch de gok gewaagd. We reserveren in Lanaken een hotel.

Rijden weer langs de Maas met zijn woonschepen, industrieterreinen en vrachtvaart. Regelmatig rijden we over een vervelende hobbel die vaak net te laat gezien wordt. Au, roep ik dan. We vinden het allebei niet fijn. Dan zegt Hans dat zijn schoenzool los zit. Zou kunnen. Ze zitten vol met lijm en hebben het tot nog toe goed gedaan. We stappen bekijken de schoen en zien niets bijzonders. Wat is er dan aan de hand? De trapper? Warempel. Kijk, hij gaat heen en weer. De lijm. Wie weet gaat dat helpen. Met lijm en ducktape wordt de trapper vastgezet. Probleem is wel dat Hans alleen maar kan bewegen en geen kracht kan zetten. Ach joh, we hebben een motortje. We gaan het wel redden. We hebben toch nog iets positiefs zegt Hans. We hebben nu windje mee en rijden op een tandem, een van de achterste hieft alleen te trappen, maar nee, zo werkt het niet.En ook hoe ik mijn best doe. Door alleen maar het aanraken van de trapper blijft hij toch niet zitten. IJzerdraadje dan. Hebben we ook bij ons. Trappen Alie! Maar Alie doet al haar uiterste best. Wil jij dan sturen Alie? Nee, nee. Ik hou dat niet en ben veel te bang dat ik het water in rijd.

We moeten weer naar de andere kant. We moeten toch daar naartoe, zeg ik. Nee, zegt Hans. We zetten de fiets hier neer en bellen een taxi. De. Peugeotgarage gaat net sluiten en een vriendelijke man ziet en snapt ons probleem. We mogen de fiets binnen zetten en hij belt een taxi voor ons. Moeten we wel een uur wachten.
Bij een winkel haalt Hans een paar broodjes en zo gaat de tijd snel voorbij. We hadden nog maar 18 km te gaan en hadden dat makkelijk gered. Hadden we niet die kapotte trapper gehad.

De taxichauffeur baalt als we om de rekening vragen. Ja voor de verzekering, zeg ik. Hij moet het uitschrijven, want hij had het al weggehaald van het scherm voor ik er een foto van kon maken.

In het hotel is het vol met ouderen die kaarten en bingo spelen. Tussen al die kwebbelde ouderen drinken wij ons drankje en maken ons verslag. Voor morgen hebben we onze zaakjes al geregeld.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen