Dag 43, Valence d’Agen - Cahors, 81 km

De route:
Valence d’Agen - Moissac - Lunel - Vazerac - Castelneau Montratier - Le Montat - Cahors.
Het was een pittige route met veel klim en daalwerk.

Het weer:
Fris, bewolkt, op het laatst ook lichte druppels regen, die wel snel opdroogden, maar met afdalen was het koud. Aan het einde vannde dag zonnig.

De gegevens:
08:00 uur vertrokken en om 13:15 gestopt. Iets meer dan 4:30 gereden. Gemiddelde iets meer dan 19 km p/u. Vooral de lange afdaling deden het gemiddelde omhoog, soms 40 km p/u.
Eerste deel, langs kanaal stand 1, 2e deel met licht klimmen stand 2, zwaar klimmen stand 3. Na 12:00 uur stand 3, omdat we om 13:00 uur in Cahors wilden zijn voor de lunch.

Het verslag:

Cahors

Trots zijn we op onszelf. Negen jaar geleden waren we hier ook. Ieder op onze eigen fiets en nu op de tandem.

Eerst moesten we vanmorgen de fiets naar buiten zien te krijgen. Naar binnen was gisteren al een probleem door dat smalle gangetje. Ook eruit ging niet gemakkelijk. Gelukkig was er iemand van de fietsgroep bereid om te helpen. Buiten werd de markt opgebouwd en de kerkklokken zouden bijna 8 uur slaan. Zo vroeg zijn we nog niet vertrokken, maar we hebben in Cahors afgesproken de stad met die duivelsbrug.
Dat betekende dat we niet de hele weg langs het kanaal zouden rijden, maar bij Moissac afbuigen en de heuvels in. Dit stuk kanaal was niet zo interessant. De berm en oevers zonder varens en weinig bomen. Aan de ene kant de spoorlijn en aan de andere kant de grote en brede Garonne. Dus tussen twee waterstromen. Veel fietsers en wandelaars. Het is de route Entre deux mers.

Leek het gisteren of we zo’n donkere wolk meetrokken, nu leek het of we ingesloten werden door die donkere wolken.

En waarom zijn we dan zo trots? Wel. We moesten echt klimmen en zuinig met onze assistance omgaan. Makkelijk in zijn een. Ietsje moeilijker in zijn twee en heel pittig even in zijn drie en dat is fantastisch goed gelukt. Heuveltje af, flink mee trappen en weer boven op het volgende heuveltje komen. En dan zo’n lange klim naar boven. Zweten, maar weten dat je ook weer naar beneden gaat met een vaartje van 40 km.

Genieten is het nu van de uitzichten de groene en lichtgroene heuvels. Kijk dat is uitgebloeid raapzaad. Wat veel en wat zal het hier geel geweest zijn. Gaan we het halen om een uur in Cahors te zijn? Korte pauzes voor koffie en foto’s. En ja. Door die heerlijke lange afdalingen waren we er om kwart over een.

Een leuk en gezellig weerzien met Carmen en Nico. Samen gegeten en ‘s avonds nog even samen een drankje gedaan. Heel blij dat dit zo kon samen vallen. Vorig jaar hebben zij voor ons overtollige bagage meegenomen en nu doen zij dit weer voor ons.
We zijn er heel blij mee. En nog blijer zijn we met dat ene kabeltje dat zij voor ons meegenomen hebben. Nu hoeft er niet meer dubbel gefotografeerd te worden en kan Hans de foto’s vanaf zijn camera in de telefoon laden, want de kapotte iPad hoeven we niet meer mee te sjouwen. Wat fijn dat je door al die moderne communicatie zoveel voor elkaar kunt doen.

Dank Carmen, Nico en Diederik.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen