Dag 22, dinsdag 21 mei. Mont St. Michel 56 km

De route: Mont St. michel - Cherreueix - Sain Benoit des Ondes - Saint Meloir des Ondes - Saint Malo.
De eerste 27 km over een grindpad zonder autoverkeer, daarna fietspad afgewisseld met autoverkeer, asfalt. Na 26 km klimmen en dalen op autowegen. We hebben 36 km zonder batterij te gebruiken gereden. Daarna flink in zijn 3.

Het weer:
Regen de hele dag dan wat minder dan weer meer. Aan het einde van de middag en abond zonnig.

De gegevens:
56 km gemiddelde 17. 10:00 uur vertrokken en in Saint Malo aangekomen 14:00 uir.
De batterij heeft het ook in de regen gehouden.

Het verslag:

Courage

De vlieg heb ik niet kunnen vangen. Is net als wij gaan slapen. Hans heeft zijn schoenzool gisteren moeten lijmen en ook door de regen heeft hij het gehouden, want nat was het wel vandaag.

Net dat we gingen ontbijten kwamen de schapen langs. Die waren dus gisteravond ook opgehaald. Gisteravond had Hans ook maar een blèrend schaap in het land gezien. Zou het beestje geslapen hebben?

Over dijken en langs de Couesnon, de rivier die in de baai uitmondt. In de verte een lange rij bomen die de horizon vormen. Erachter is de zee.
De Nederlanders die we gisteren even spraken halen ons in. Wij sparen de motor. Dijken zijn vlak.

We merken dat we in Bretagne zijn. Langs de weg zien we dat er geen pétanque gespeeld wordt, maar boule breton. Verschil? Er is niemand om het te vragen. Het is nat en het blijft nat.

Van de beroemde Bretonse molentjes heeft er nog maar eentje wieken. De anderen zijn woonhuis geworden. Moet een bijzonder gezicht geweest zijn zo veel molens.

Verderop rijden karren op het strand om oesters te halen. Overal kleine restaurantjes waar je ze kunt eten.
Wij drinken er bij een kop koffie en ik zeg dat we even wat moed moesten indrinken. Dat werd niet begrepen. Moed verzamelen wel en toen hadden ze wel door wat we bedoelden. Tja, met een borrel. Ach, laten we dat maar niet doen op de fiets.

Hans weet dat er verderop nog een bakker is. Hebben we vorig jaar ook wat gehaald. Inderdaad. En met dat we weer buiten staan, onder een afdak gelukkig, gaat het weer harder regenen.
Verzamelen weer onze moed en stappen weer op. Komen de Nederlanders weer tegen. Zij de ene kant op en wij de andere. We doen geen wedstrijd en gaan onze eigen weg. Wie weet zien we ze nog eens. De turbo gaat erop, we krijgen wat heuveltjes, en al heel snel zijn we in St. Malo. Rijden een straat in met op de hoek één computerwinkel en aan de andere kant een restaurant. Mooi. Eerst eten.

In de winkel drukt de mevrouw op een paar knopjes, zoals Diederik ook al had gezegd, en hoppa hij deed het weer. Zachtjes aanraken en niet hard drukken. Maar ‘s avonds lukt het hem toch niet. En hij had zulke mooie foto’s gemaakt.

Ons adres was snel gevonden na eerst door straten te rijden met prachtige huizen. Komen bij de haven uit en het Casino. Herkennen het weer van vorig jaar en gaan dit keer door de stadspoort naar Les chiens du guet en niet naar le chat qui danse, waar we vorig jaar een slechte ervaring hadden gehad.

We maken een muurwandeling en zien de winkels open. Ik werp alleen maar blikken. Ga niet naar binnen. Koop niets.

Van het zwembad in zee is alleen de duikplank te zien.
Heel veel bootjes, eilandjes en forten zorgen voor een aardig schouwspel. Het behoort allemaal tot Frankrijk. In tegenstelling tot Jersey. Dat eiland zagen we vanuit Pirou. En nu had ik een titel bedacht. Doucement. Maar het lukt nog niet, dus houd moed is het maar geworden.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen