Dag 10: donderdag 9 mei. Dieppe - Yvetot. 82 km

De route:
Dieppe - Pourrville-Sur-Mer - Hautot-Sur-Mer - Saint-Aubin-Sur-Scie - Saint-Denis-D’Acion - Gueures - Luneray - Saint-Pierrre-Le-Viger - Houdetot - Ermenouville - Drosay -
Grainville-La-Teinturiere - Hericourt-En-Caux - Yvetot.

Het was een nog niet uitgewerkte route, de gps had die berekent. We werden het eerste gedeelte over een oude spoorlijn gestuurd, dat reed prima, maar wel om. Later via de rustige D-weg tot aan Yvetot.

Het weer:
Mooi zonnig weer, frisse wind, maar ook die verdween aan het einde van de dag, lichte wind in de rug, kortom heerlijk fiets weer.

De gegevens:

82 km afgelegd in, 4:34 uur; gemiddelde van 17.81 km/h, stijging 565m, daling 504m. Om 09:00 uur vertrokken en om 16:30 uur gestopt.
De batterij nog 2 streepjes over, we beginnen te wennen aan hoe de ondersteuning werkt.

Het verslag:
Toch wel een beetje pijn in de buik vertrokken. Zou het lukken om een overnachting te vinden? Langs de kust was l niks te vinden of voor de hoofdprijs van € 350 of meer. In Rouen meer het binnenland in was genoeg, dus daar naartoe. We dachten dat wel te kunnen halen. Echter, de fietsroute loopt anders dan de autoroute. We hadden niet gezien dat die een grote omweg makte. Pas n 37 km boog de route af naar Rouen, eerst bleef hij langs de kust gaan. Een verkeerde inschatting.
Eén prachtige fietsroute over het traject van een oude spoorweg. Hemelvaartsdag en dat merkten we. Er was een wandeltocht uitgezet en dat ging natuurlijk over het fietspad. Dat betekende groeten, roepen en toeteren. Bonjour, Bonne route, bon voege, bon courage. Ik voelde me net de koningin van Lombardije. Op een gegeven moment zijn we maar op de straat gaan rijden.
Later kwamen we ze niet meer tegen. Het pd kronkelde door het dl vn Lin. De ene keer reden we diep tussen twee hoge wallen met bomen en de nadere keer weer hoog met uitzicht over de velden waar piepkleine plantjes hun kopjes boven de grond uit staken. En het graan nog net niet tot de knieën komt. Boeren zijn druk in de weer met rappels te poten. Grote machines werden gebruikt.
Af en toe is het heel stil en horen we de kikkers kwaken in de natte velden die we hier passeren.
Koekoeksbloemen zien we hier genoeg.
Ons kopje koffie willen we toch wel en gelukkig kunnen we in een dorpje terecht. Blijkt groter te zijn dan we dachten en kunnen zelfs brood en fruit kopen.
In de pauzes die we houden kijken we of er nog ergens een hotel is. Ja alleen in Rouen. Maar dat wordt, gezien de omweg die we maakten toch wel te veel.
Van de fietsroute af en over de weg is korter met minder klimmetjes. Aha, een restaurant. Even vragen. Jawel, in Yvetot is iets. Goed 20 km verder, mar we hebben hoop, dat fietst anders. Een bord langs de weg prijst Le Manoir Aux Vaches aan, het kasteel van de koeien. En dan staan we daar voor een poort met een grote koe erop geschilderd.
Geen bel, wel een aankondiging voor renovatie en in de lange muur een deur. O jee, dat wordt niks. Ach, laat ik de deur eens proberen open te doen. Jawel, hij gaat open. Eén vriendelijke mevrouw vertelt me dat er voor ons is. Wij blij. We hoeven niet nog eens 40 km verder.
Krijgen kamer 2, “La Brune’. Kamer 3 heet La Charolaise, namen van .koeienrassen.
En dan het allerbijzonderste is dat de hele kamer volstaat met porseleinen koeien, bekers en servies in allerlei kleuren op plateautjes in vitrines. Nog net geen dekbedovertrek ermee versierd, nog wel een handdoekje geborduurd. Is dit niet speciaal?

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen