Dag 5, zaterdag 4 mei. Blankenberge - Duinkerke, 70 km.

De route: Blankenberge - De Haan - Bredene - Oostende - Nieuwpoort - Koksijde - De Panne - Bray Dunes - Duinkerke
Het weer: Na een rustige nacht, kwam de zon gelijk goed op. Het was nog wel koud met die harde wind. Om een uur of 13:00 uur begon het te betrekken en om 15:00 uur serieuze buien, duurde gelukkig niet lang, maar lang genoeg om de regenjas aan te trekken. Na een uurtje was het weer over en ‘s avonds zonsondergang.

De route: prima route om te rijden en redelijk goed aangegeven. Vooral langs kust of over boulevard, minder fijn, en door bossen, de paden waren nog nat, dus wel uitkijken voor slippen en tegenliggers. Tot 13:00 uur in z’n 2 gereden daarna 3 en om 3 uur in zijn 4, nog een streepje over.

Gegevens: Wederom geen gegevens opgeslagen, we reden tussen de 18 en 23 km per uur, boven ons normale gemiddelde van 15/16 p/u. De billen beginnen te wennen, meestal drie dagen nodig om te wennen. De eerste dagen wil je het liefst afstappen en terug gaan naar huis, al die ongemakken. Pijne schouders, polsen van sturen, bij te hard trappen licht beginnende kramp, dus lichter trappen. Maar nu we in het echte buitenland zijn er ook anders gesproken wordt wil je door en wordt het verlangen naar anders groter. De zon werkt ook wel mee, want met regen is het toch een ander verhaal.

Het verslag:
Boulevard

Hans sliep slecht. Zou die heilige koe van ons de nacht in zo’n fietsenstalling overleven? Hij stond er nog. Niks aan de hand dus.

Er is een tweedaagse wandeltocht georganiseerd. Toen we bij een bijzondere overkapping kwamen begrepen we waarom er zoveel Japanners meededen. Aan beide zijden kon je zitten, in de wind of uit de wind. De paravang zoals de Blankenbergers hem noemen is in Japanse stijl gemaakt.

De evenementenkalender vermeldt dat er zeezegeningen zullen zijn op 20 mei. O, echt?

De Art nouveau-wandelingen in Blankenberge doen we niet, maar gaan we nog wel eens doen.

James Ensor wordt geëerd in Oostende met een prachtig beeld van stro. En om de mensen naar het museum te krijgen hebben ze op de boulevard in de galerij tekeningen en gedichten opgehangen die allemaal iets van James Ensor vertellen. Daar gaan we niet zomaar aan voorbij.

We slingeren tussen wandelaars, fietsers en hondjes door. Het is de zaterdagse drukte. De zee was rustig en op het strand scheen de zon. Niet op de boulevard. De hoge gebouwen hielden hem tegen. Het lijkt of we een knipperlichtrelatie met hem hebben. Wel zo’n geen zon.

We zijn getuige van het open Wkparacycling. Eén echte serieuze wedstrijd. Hans leeft zich uit.
Eindelijk zijn we uit de drukte. Gaan langs en door de duinen, zelfs bos. En over het traject van een oude spoorlijn naar Duinkerken. Deze keer hebben we goed opgelet en we zijn tevreden.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen