Dag 66, Wiltz - Sankt Vith, 85 km

Het weer:
Warm wolkenloze lucht, heet in de middag, klein windje uit zuid/westen, soms tegen vaak mee.

De route:
De route ging voornamelijk over geasfalteerde fietspaden, behalve toen we van Gouvy naar Reuland reden toen over de autoweg. Goed gemarkeerd met bordjes.

De gegevens:
We reden om 09:45 uur weg en stopten om 18:00 uur.
7 uur gefietst, gemiddelde van 12 km p/u. Hoogste snelheid 45, minste, 5 km p/u. Klimmen 729, dalen 629m.

Het verslag:

Golvende landschappen

Dat mag de titel zijn vandaag. Vanaf een koele Ravelroute keken we neer op het landschap. Ravel betekent randonnee velo en dat betekent weer dat je over een fietspad gaat waar je ook alleen maar wandelaars en fietsers tegenkomt. Vanaf Wiltz tot Sankt Vith alleen maar fietspad. Door oude spoorwegtunnels mooi verlicht en niet zoals in Spanje met gootjes waar je in kan terechtkomen. Nee, echte Luxemburgse pünktlichkeit. Mooi wegdek dat prima rijdt. Heerlijk tussen de bomen die schaduw gaven en er tussendoor de landschappen. Af en toe een foto, want dit is typisch Luxemburg en België. Bij de afslag Gouvy besluiten we om daar maar eens voor een kop koffie te gaan. We hebben inmiddels ons lekkere broodje en een flesje drinken al op. We rijden door tot de bakker die ook kamers verhuurt en waar we vorig jaar geslapen hebben. Nou ja, staan we daar en is alles dicht. De bakker de speciale winkel en het restaurant. Maandag en dinsdag gesloten. Een automaat levert je een koel drankje als je er geld in gooit. Doen we dat maar. Een flop na wat duwen en tikken valt het flesje naar beneden. Omrijden voor niets.

We halen een beetje terug hoe we vanmorgen begonnen zijn. Ontbijt inbegrepen, maar pas om 8 uur. Wel heel goed. Toch even naar de bakker. Deze laatste week verwennen we onszelf. Hans staat buiten te wachten en ziet een prachtige rode Ferrari staan. Geen zeldzaamheid in dit plaatsje. Wat er gebeurt is veel leuker. Een BOA met bonnenboekje gaat bij de Ferrari staan, schrijft een bon en legt die onder de ruitenwissers. Hij stond daar ook wel op een rare plaats. Eigenaar niet te zien. De mensen op straat blijven allemaal even kijken. Ja, ook rijke mensen worden op de bon geslingerd. Auto’s die langsrijden gaan even langzamer, want dat rode is toch wel heel bijzonder om te zien. Graag zou je dan willen wachten tot de eigenaar terugkomt. Hoe zal hij/zij reageren? Die tijd nemen we niet.

In Burg Reuland rijden gaan we even aan bij het hotel waar we vaak geweest zijn om te groeten. Heel toevallig komt de eigenaresse net aanrijden. Alleen maar tijd voor een praatje, want ze moet naar een afspraak.
Met een ommetje reden we naar St.Vith. Sleutel uit een sleutel kastje gehaald en naar de kamer. Deur gaat niet open. Hans gaat de fiets wegzetten en ik krijg hem ook niet open. Ik wacht. Hij komt terug en draait. Nee. Ach, we staan voor 23 en het moet 32 zijn.
Hetzelfde restaurant als vorig jaar mag weer op ons rekenen. Wat ons verbaasde is dat de bazin ons herkende van vorig jaar.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen