Dag 64, Talange - Luxemburg, 54 km

Het weer:
Het was gelijk al benauwd drukkend weer met volle zon, tegen een uur of elf begon het te betrekken en om 13:00 begon het licht te regenen, daarna onweer en harde rkeer tot een uur of 5. Daarna weer zonnig en iets meer wind. De wind hadden we in de rug, dat was een voordeel. In de ochtend was er geen wind en spiegelde alles in de Moezel.

De route:
Wederom asfaltwegen, eerst langs het kanaal, alleen voor fietsers, na Thionville over de autoweg, met soms veel verkeer, maar men hield goed rekening met ons. Was even wennen het stijgen en dalen.

De gegevens:
Om 8:30 uur vertrokken om 13:00 gestopt. 3:30 uur gefietst 54 km, gemiddelde van ongeveer 14 km p/u. Maximum snelheid, 40 km. Stijgen 435, dalen 306.

Het verslag:

Heisse Liebe

Ach dat is toch ook wat. Willen we vertrekken kan ik het dekseltje van mijn drink flesje niet vinden. Pas toen ik terug ging naar de kamer vond ik hem tussen het bed en het nachtkastje in. Ook ‘s nachts worden we wel eens wakker met een droge keel. Tja, en nog wat. We waren zo weer op de route langs de Moezel. Hadden helemaal niet zo ingewikkeld hoeven doen.

Zondagochtend en heel veel mensen komen we tegen. Op de fiets, lopend, op skates en op stepjes. Ze willen er allemaal even uit voor dat het echt te warm wordt.
Vandaag geen kikkerkoor zoals gisteren dat ons toe leek te zingen. Een zwaan met kleintjes en fabrieken met grote kranen die in het stille water weerspiegeld worden.

Bij Thionville verlaten we de Moezel en zoeken door de stad met prachtige grote art deco huizen onze weg naar Luxemburg. Het is wel even klimmen en dalen en tegelijkertijd weer van het landschap genieten. De heuvels hier hebben bos, graanvelden en zonnebloemvelden. Zouden dit echt de laatste zijn op onze tocht? Eindelijk in Bettembourg drinken we koffie en vullen onze flesjes bij. De mensen bij de bar wijzen ons de weg. Rechtdoor, linksaf en je rijdt er zo naartoe. Klopte.

Van het thuisfront hebben we de waarschuwing gekregen om op tijd te stoppen, want er is zwaar onweer op komst. In zo’n grote brede straat, die dus op zondag heel rustig is, stoppen we. Wat doen we? Gaan we door naar Diekirch of Bourscheid? Wat doet het weer? Eerst maar even de buienradar raadplegen. Hm. Om 3 uur gaat het los. Halen we niet. Zitten we in het open gebied en dat zou niet fijn zijn.

Oei, een hotel in de grote stad. Lekker duur. Maar, heel dicht bij de plek waar we staan is een studio te huur en niet zo duur. Een meevaller dus. Een douche en wat eten en ik val op bed in slaap. Ondertussen kijkt Hans naar de Tour en de F1 race en buiten gaat het los. Een goede keuze dus.

We trekken de stad in en kijken over de hoge stadsmuur naar de stad beneden waar de rivier loopt en waar we morgen naartoe moeten. Een groot herinneringsmonument voor WO 1 en 2 heeft bovenop een groot gouden vrouwenbeeld dat schittert in de zon. Onder de brug richting station zien we een fietsbrug, daar ergens moeten we naar beneden morgen.

Oké, nu iets eten. Winkels zijn dicht, maar er zijn genoeg restaurants. We kiezen er een. Nemen we een dessert of slaan we over? De dessertkaart wordt zonder te vragen gebracht en mijn oog valt op geiser Liebe, ijs met een warme frambozen saus en frambozen. Iets wat we kennen van vakanties in Oostenrijk. Hmmm. Als we later onze zoon aan de lijn hebben weet hij te raden wat we als nagerecht hadden. Hij had ons een goed advies gegeven. Geen onweer en regen op onze petten gehad.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen